Azotan strontu

Azotan strontu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Sr(NO3)2

Masa molowa

211,63 g/mol

Wygląd

białe, krystaliczne ciało stałe[1]

Identyfikacja
Numer CAS

10042-76-9

PubChem

24848

Podobne związki
Inne aniony

SrCl
2

Inne kationy

Mg(NO
3)
2, Ca(NO
3)
2, Ba(NO
3)
2

Podobne związki

azotany

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Azotan strontu – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu azotowego i strontu.

Jest silnym utleniaczem, który barwi płomień na charakterystyczny czerwono-karminowy kolor.

Znalazł zastosowanie w pirotechnice[2] jako składnik sztucznych ogni, flar oraz mieszanek błyskowych spalających się czerwonym płomieniem.

Można go otrzymać w wyniku reakcji węglanu strontu z kwasem azotowym[2][5][6]:

SrCO
3 + 2HNO
3 → Sr(NO
3)
2 + H
2O + CO
2↑

Poniżej 29,3 °C krystalizuje jako tetrahydrat Sr(NO
3)
2·4H
2O, powyżej tej temperatury jako sól bezwodna[2].

Przypisy

  1. 1 2 CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-92, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 J. Paul MacMillan i inni, Strontium and Strontium Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 4, DOI: 10.1002/14356007.a25_321 (ang.).
  3. 1 2 Strontium nitrate (nr 204498) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-12-26]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. ↑ Azotan strontu (nr 204498) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-12-26]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  5. ↑ R. Ward i inni, Strontium Sulfide and Selenide Phosphors, [w:] Ludwig F. Audrieth (red.), Inorganic Syntheses, Volume 3, Hoboken, NJ, USA: John Wiley & Sons, Inc., 1950, s. 11–24, DOI: 10.1002/9780470132340.ch4, ISBN 978-0-470-13234-0 (ang.).
  6. ↑ David L. Heiserman, Księga pierwiastków chemicznych, 1992, s. 171, ISBN 83-7180-123-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.