Bój o Radoszyce

Bój o Radoszyce

II wojna światowa
Czas	2-3 września 1944
Miejsce	Radoszyce
Terytorium	Polska pod okupacją III Rzeszy (Generalne Gubernatorstwo)
Przyczyna	akcja Burza
Wynik	zwycięstwo oddziałów Armii Krajowej
Strony konfliktu
Polskie Państwo Podziemne Armia Krajowa  III Rzesza
Dowódcy
kpt. Antoni Heda kpt. Tadeusz Pytlakowski
Siły
batalion Armii Krajowej 700 osobowy niemiecko-kałmucki oddział pacyfikacyjny
Straty
1 zabity, kilku rannych
Położenie na mapie Okupowanej Polski w latach 1941-1944 miejsce bitwy
51°04′27″N 20°15′47″E/51,074167 20,263056

Bój o Radoszyce – zwycięska potyczka partyzancka stoczona w dniach 2-3 września 1944 przez oddziały Armii Krajowej w czasie akcji Burza przeciw wojskom niemieckim wspieranym przez Kałmucki Korpus Kawalerii.

Do pierwszych walk pod Radoszycami i Grodziskiem doszło 2 września 1944. W czasie wymiany ognia między partyzantami z Armii Krajowej a niemieckim oddziałem pacyfikacyjnym, ten ostatni doznał porażki. Oddziałem z 3 Pułku Piechoty Legionów AK w czasie walk dowodził ówczesny kpt. Antoni Heda ps. Szary.

W dniu następnym w ramach odwetu za porażkę Niemcy postanowili spacyfikować Radoszyce. Przybyły do miasta oddział pacyfikacyjny wspierany przez Kałmucki Korpus Kawalerii rozpoczął podpalanie miasta^[1]. Oddział niemiecko-kałmucki w sile 700 żołnierzy do dyspozycji miał też samochody pancerne^[2]. Aby przeciwdziałać niemieckiej pacyfikacji dowództwo AK wysłało do walki 2 batalion dowodzony przez kpt. Tadeusza Pytlakowskiego ps. Tarnina. Po zaciętych walkach oddział pacyfikacyjny po poniesieniu znacznych strat wycofał się z miasta. Interwencja partyzantów nie zapobiegła podpaleniu miasta, ale uchroniła ludność przed śmiercią z rąk niemieckich najeźdźców. W czasie walk poległ jeden partyzant a kilku zostało rannych^[2].

• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
• Tomasz Trepka, Michał Zawisza: Ocalić od zapomnienia: Kielecczyzna 1939-1945. Warszawa: 2019. ISBN 978-83-8098-799-9.