B43
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
swobodnie opadająca |
| Przeznaczenie |
termojądrowa |
| Historia | |
| Data konstrukcji | |
| Lata produkcji | |
| Używana w latach | |
| Dane techniczne | |
| Długość |
3800 – 4160 mm |
| Średnica |
460 |
| Rozpiętość |
860 mm |
| Masa |
936 – 964 kg |
| Równoważnik trotylowy |
1 MT |
| Dane operacyjne. Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
B43 – amerykańska bomba termojądrowa (wodorowa).
Historia
W 1955 roku amerykańskie siły zbrojne zamówiły nowy typ bomby wodorowej o masie nieprzekraczającej 680 kg. Nowa bomba miała też mieć niewielkie wymiary i masę i być przystosowana do przenoszenia przez samoloty lotnictwa taktycznego US Air Force, Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych i Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych.
Nową bombę zatwierdzono do produkcji w 1960 roku. Oficjalnie przyjęta do uzbrojenia została w 1961 roku. Seryjne egzemplarze były cięższe niż planowane 680 kg (ważyły ponad 900 kg). Bomba B43 była produkowana w kilku wersjach:
- Mod 0 – o długości 3,8 m jest wyposażona w stalowy grot i przeznaczona do niszczenia celów umocnionych,
- Mod 1 – o długości 4,16 m jest wyposażona w radarowy zapalnik zapewniający detonację na określonej wysokości; wysokość detonacji mogła być programowana wyłącznie na ziemi,
- Mod 2, 4, 5 – wersje wyposażone w zapalniki z bardziej rozbudowanymi systemami zabezpieczeń.
Bomba B43 mogła być przenoszona przez samoloty B-52, B-58, FB-111, F-4, F-16, A-4, A-6, A-7.
5 listopada 1965 roku jedna z bomb B43 została zagubiona u wybrzeży Japonii w wyniku katastrofy samolotu A-4. Bomby tej nie udało się nigdy odnaleźć. Produkcję bomby B43 zakończono w 1970 roku po wyprodukowaniu około 1000 sztuk.
Bomba B43 została wycofana z uzbrojenia w latach 90. XX wieku.
Bibliografia
- Andrzej Kiński, Amerykańskie bomby atomowe, Nowa Technika Wojskowa 10/95, ISSN 1230-1655