Bap-Tizum

Bap-Tizum – koncertowy jazzowy album Art Ensemble of Chicago nagrany we wrześniu 1972 i wydany w tym samym roku.

W 1972 r. kolektyw Art Ensemble of Chicago podpisał swój pierwszy kontrakt z jedną z głównych firm nagraniowych – Atlantic. Była to właściwie pierwsza grupa muzyczna z kręgu Association for the Advancement of Creative Musicians (AACM), która podpisała taki kontrakt, co zostało przyjęte jako wyraz uznania dla AACM założonej 8 maja 1965 r.^[2]

Jednak po nagraniu drugiego albumu Fanfare for the Warriors w 1973 r., grupa zerwała już w 1974 r. ten kontrakt, gdyż w najbliższej przyszłości zamierzała sama założyć własną firmę nagraniową^[3].

Tak więc te dwa albumy są jedynymi nagranymi w tym okresie płytami dla firmy Atlantic.

Album Bap-Tizum jest płytą koncertową nagraną na "Ann Arbor Blues and Jazz Festival" 9 września 1972 r. Koncert zespołu odbył się na Otis Spann^[4]Memorial Field, na którym zgromadziło się ponad 10,000 słuchaczy. Nagrania na albumie są zapisem całego występu i niezostały poddane żadnemu montażowi; pozostawiono nawet niewielkie chwilowe zniekształcenie dźwięku spowodowane mikrofonem kontrabasu.

Bab-Tizum dokumentuje wyjątkowy występ, co nie oznacza, że nie można nazwać płyty "typowym zestawem Art Ensemble"^[5]. Koncert rozpoczął się perkusyjnym wprowadzeniem w wykonaniu wszystkich muzyków, aby stopniowo przejść do innych instrumentów. Na tle muzycznego i perkusyjnego podkładu członkowie grupy prezentowali wokalnie poezję, teksty o zabarwieniu politycznym, a nawet mające charakter kazania. Strona wokalna, o mocnym zabarwieniu dadaistycznym odgrywa na albumie ważną rolę. Ponieważ album jest tylko zapisem audio, słuchaczowi umyka rozbudowana teatralna strona występu grupy.

• Lester Bowie – trąbka, skrzydłówka, kelphorn, bęben basowy, instrumenty perkusyjne, wokal itd.
• Roscoe Mitchell – saksofony (sopranowy, altowy, tenorowy i basowy), klarnet, perkusja, instrumenty perkusyjne, wokal itd.
• Joseph Jarman – saksofony (sopranino, sopranowy, altowy, tenorowy i basowy), flet altowy, kongi, wibrafon, instrumenty perkusyjne, wokal itd.
• Malachi Favors Maghostut – kontrabas, gitara basowa, gongi, bębny afrykańskie, gwizdki, wokal itd.
• Famoudou Don Moye – perkusja, kongi, basowa marimba, gongi, bębny afrykańskie, gwizdki, instrumenty perkusyjne, wokal itd.

1.	Zapowiedzenie przez Johna Sinclaira	0:43
2.	Nfamoudou-Boudougou (Don Moye)	4:16
3.	Immm (Malachi Favors)	5:31
4.	Unanka (Roscoe Mitchell)	10:44
5.	Oouffnoon (Roscoe Mitchell)	3:25
6.	Ohnedaruth (Joseph Jarman)	15:00
7.	Odwalla (Roscoe Mitchell)	5:42
		45:21

• Producenci (oryginał) – Michael Cuscuna, Jimmy Douglass i Tung Erim
• Producenci (reedycja firmy KOCH Jazz) – Donald Elfman i Naomi Yoshii
• Data nagrań – 9 września 1972
• Miejsce nagrania – Ann Arbor Blues and Jazz Festival, Ann Arbor
• Inżynier nagrywający – Jimmy Douglass
• Miksowanie – Jimmy Douglass
• Studio – Atlantic Recording Studios, Nowy Jork
• Miksowanie reedycji – Gene Paul
• Studio – DB Plus, Nowy Jork
• Inżynier Sonic Solution – Mark Fellows
• Projekt okładki – Gary Grimshaw/Rainbow Graphic
• Zdjęcia na okładce – Leni Sinclair
• Zdjęcia z tyłu okładki – Susan Hyman
• Projekt wznowienia – Kerin J. Kolonoskie
• Czas – 45:21
• Firma nagraniowa

Atlantic (1972) USA

Numer katalogowy – 1639

• Wznowienie – 1998

KOCH Jazz USA

Numer katalogowy – KOC-CD-8500

• Okładka

• Wkładka do albumu
• George E. Lewis: A Power Stronger Than Itself. The AACM and American Experimental Music. The University of Chicago Pres: Chicago 2008. Str. 676 ISBN 978-0-226-47695-7