Barbara Reńska
| Imię i nazwisko |
Eugenia Józefina Stefania Reńska zamężna Zagórska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1935-1975 |
| Odznaczenia | |
    | |
Barbara Reńska wł. Eugenia Józefina Stefania Reńska[1] zamężna Zagórska (ur. 19 sierpnia 1909 w Ostrowcu Świętokrzyskim, zm. 14 czerwca 1975 w Londynie) – polska aktorka i reżyserka teatralna, pedagog teatralny, uczestniczka powstania warszawskiego.
Życiorys
Ukończyła Średnią Szkołę Żeńską Walerii Makarewicz w Ostrowcu Świętokrzyskim[1] oraz filologię klasyczną na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach zaczęła pracować jako nauczycielka, jednocześnie studiując w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie, którego absolwentką została w 1935 roku. Jako aktorka debiutowała w tym samym roku na scenie Teatru Narodowego w Warszawie. Następnie występowała w Teatrze Wołyńskim im. Juliusza Słowackiego w Łucku (1935-1937) oraz w Teatrach Miejskich w Łodzi (1937-1939)[2].
Podczas II wojny światowej zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Współpracowała z Tajną Radą Teatralną oraz była członkinią kierowanej przez męża - Wacława Zagórskiego - Organizacji Socjalistyczno-Niepodległościowa „Wolność”, gdzie kierowała zespołem łączniczek[1][2]. Oboje prowadzili tajną drukarnię oraz zaangażowali się w akcję pomocy Żydom, m.in. ukrywając uciekinierów z getta oraz wytwarzając fałszywe dokumenty. Za tą działalność otrzymali w 1973 roku tytuł Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[3]. Była członkinią Armii Krajowej w stopniu kaprala (ps. Sława, Basia). Podczas powstania warszawskiego służyła w sztabie II Batalionu „Lecha Grzybowskiego” Zgrupowania „Chrobry II”[4].
Po upadku powstania trafiła do niewoli niemieckiej (nr jeniecki 106479[4]), a po wyzwoleniu należała do zespołu Teatru Dramatycznego 2 Korpusu. Zamieszkała w Londynie, gdzie występowała i reżyserowała w Teatrze Polskim ZASP. W latach 1961-1975 prowadziła Laboratorium Teatralne Młodych, w którym szkoliła młodych adeptów aktorstwa[2].
Za udział w powstaniu została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Armii Krajowej oraz Medalem Wojska[2].
Przypisy
- 1 2 3 Reńscy - saga rodzinna. ostrowiecka.pl, 2020-05-23. [dostęp 2025-04-09].
- 1 2 3 4 Barbara Reńska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2025-04-09].
- ↑ Piotr Dziewoński: „Dzięki nim obojgu zostaliśmy przy życiu”. Historia Barbary Reńskiej i Wacława Zagórskiego. sprawiedliwi.org.pl, 2024. [dostęp 2025-04-09].
- 1 2 Barbara Reńska . www.1944.pl. [dostęp 2025-04-09].