Batocera rufomaculata
| Batocera rufomaculata | |||
| (De Geer, 1775) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Batocera rufomaculata | ||
| Synonimy | |||
| |||
Batocera rufomaculata – gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych i podrodziny zgrzypikowych.
Zasięg występowania
Płd. Azja, wsch. Afryka, Madagaskar, Mauritius oraz Komory[1][2]. Introdukowany w Portoryko, na Wyspach Dziewiczych, Barbadosie oraz w Gujanie[1].
Budowa ciała
Osiąga 38–75 mm długości ciała, wyjątkowo mniej (nawet 20 mm). Długość czułków waha się od 45 do 90 mm. Po bokach przedplecza dwie wydatne, spiczasto zakończone ostrogi. Pokrywy w przedniej części gęsto, grubo punktowane, dalej gładkie. Głowa oraz przedplecze szarawe, pośrodku tego drugiego zwykle występuje para pomarańczowych lub czerwonych plam. Pokrywy z żółtawym odcieniem, na ich powierzchni zmienna ilość żółtych, pomarańczowych lub czerwonych plam. Po bokach głowy, przedplecza oraz części odwłoka biegnie szeroka, jasna pręga[2].
Biologia i ekologia
Tryb życia i biotop
Imago aktywne przez cały rok. Spotykany, często pospolicie, w wilgotnych lasach[2].
Odżywianie
Larwy ksylofagiczne, żerują w drewnie licznych gatunków drzew i krzewów (m.in. papai, awokado, figowców, mango, nanerczy, rzewni skrzypolistnej, śliwca mombin i kauczukowca brazylijskiego)[2].
Przypisy
- 1 2 Batocerini w Old World Cerambycidae Catalog. [dostęp 2024-01-02].
- 1 2 3 4 Batocera rufomaculata w Insektarium.net. [dostęp 2024-01-02].
_30_mm_(19799072433).jpg)