Bernard Miś
| Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1933 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 listopada 2023 |
| Zawód, zajęcie |
działacz państwowy, inżynier, trener, koszykarz |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
wiceminister górnictwa i energetyki (1986–1987) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
 | |
Bernard Miś (ur. 20 maja 1933 w Nowym Bytomiu, obecnie część Rudy Śląskiej[1], zm. 21 listopada 2023 w Katowicach[2][3]) – polski działacz państwowy, inżynier mechanik, trener i zawodnik koszykówki, podsekretarz stanu w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki (1986–1987).
Życiorys
Syn Franciszka i Małgorzaty[3]. W latach 1948–1961 koszykarz KS Pogoń Ruda Śląska, a od 1960 do 1961 reprezentant województwa katowickiego w tej dyscyplinie. Od 1961 do 1967 był instruktorem i trenerem zespołów młodzieżowych i drużyny kobiet w koszykówce[1]. Ukończył technikum w Nowym Bytomiu, a w 1960 Wydział Mechaniczny Technologiczny Politechniki Śląskiej. W 1960 zatrudniony w Hucie Łabędy, a w 1962 w Hucie 1 Maja, gdzie został kierownikiem utrzymania ruchu stalowni. Później kierował wydziałem dla pracujących w technikum mechanicznym w Chorzowie, a od 1965 do 1976 pozostawał wicedyrektorem Zakładów Mechanicznych „Zamet” w Tarnowskich Górach. W latach 1976–1977 kierował Fabryką Samochodów Małolitrażowych w Tychach, następnie został dyrektorem Zjednoczenia Przemysłu Maszyn Górniczych „Polmag” w Katowicach. Autor 11 patentów i 7 wzorów użytkowych[1].
Wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od grudnia 1986 do października 1987 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki[4]. W kolejnych latach był dyrektorem generalnym ds. maszyn we Wspólnocie Węgla Kamiennego oraz dyrektorem spółek na terenie Niemiec. Wchodził w skład Polskiej Akademii Nauk – Sekcji Mechanizacji Górnictwa (1982–1984), Państwowej Rady Górnictwa (1978–1990), Rady Naukowo-Technicznej ds. Górnictwa przy ministrze energetyki (1981–1987) oraz Rady Naukowej Mechanizacji i Automatyzacji Górnictwa (1988–1991). Ponadto od 1986 do 1989 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Mechanizacja i Automatyzacja Górnictwa” (1986–1989)[1].
Został pochowany w Parku Pamięci w Rudzie Śląskiej[2].
Odznaczenia i wyróżnienia
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotą Odznaką Polskiego Związku Koszykówki. Wyróżniony tytułami generalnego dyrektora górnictwa oraz zasłużonego dla miasta Ruda Śląska (2011)[1]. W 1974 otrzymał nagrodę państwową I stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki w zakresie metalurgii[5].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Uchwała nr PR.0007.238.2011 z dnia 29.09.2011 w sprawie nadania tytułu „Zasłużony dla Miasta Ruda Śląska”. rudaslaska.bip.info.pl. [dostęp 2024-12-09].
- 1 2 Informacje o pochówku. grobonet.com. [dostęp 2024-12-09].
- 1 2 Dane z rejestru spadkowego. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2024-12-09].
- ↑ Kochański 2022a ↓, s. 243.
- ↑ Kochański 2022b ↓, s. 1101.
Bibliografia
- Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-12-09].
- Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 2. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-10-24].