Bertold Lysik
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nadzwyczajny | |
| Specjalność: matematyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| nauczyciel akademicki | |
| Odznaczenia | |
   | |
Bertold Lysik (ur. 7 kwietnia 1925 r. w Suchej Górze, zm. 3 maja 2022 r.) – polski matematyk.
Życiorys
Urodził się 7 kwietnia 1925 r.[1] w Suchej Górze w woj. śląskim i tam też ukończył szkołę powszechną. Po zdanej maturze rozpoczął we Wrocławiu studia matematyczne, które ukończył w 1952 r.[2] Jeszcze jako student czwartego roku rozpoczął współpracę z prof. Stefanem Drobotem, a później podjął pracę w Instytucie Matematyki Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, gdzie zajmował się teorią sprężystości i plastyczności oraz teorią powłok konoidalnych.[1][3] Był również doktorantem Hugona Steinhausa i w 1960 r. na obronił Uniwersytecie Wrocławskim pracę doktorską z matematyki[2] na temat matematycznych zagadnień teorii powłok cienkich. Od 1962 r. przebywał w Moskwie, gdzie opracował metody analityczne na zamknięte rozwiązanie stanów bezatomowych w oparciu o metody geometrii różniczkowej, co miało zastosowania w projektach pokryć dachowych i wież chłodniczych. Później przebywał jeszcze krótko w Weimarze i Berlinie[1], a po powrocie do Wrocławia współpracował z prof. Igorem Kisielem i prof. Stanisławem Dmitrukiem w dziedzinie reologii gruntów.[2][3]
Od 1968 r. pracował na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej, a rok później uzyskał habilitację z mechaniki ośrodków ciągłych na Wydziale Budownictwa Politechniki Wrocławskiej[2]. W tym czasie pełnił funkcje m.in. kierownika Zakładu Teorii Sprężystości (1968–1971), zastępcy dyrektora Instytutu Matematyki i Fizyki Teoretycznej ds. badań naukowych i współpracy z przemysłem (1969–1972, 1984–1987), kierownika Zakładu Równań Różniczkowych (od 1975) oraz kierownika studium podyplomowego Wydziału Podstawowych Problemów Techniki[1]. W 1990 r. został profesorem nadzwyczajnym. W 1995 r. przeszedł na emeryturę, ale prowadził pracę dydaktyczną i naukową do 2002 r.[2][3]
Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego od 1967 r.[4] W 1973 r. został laureatem nagrody PTM za wybitne osiągnięcia w dziedzinie zastosowań matematyki[2], a w 1969 i 1990 Nagrody Ministra[1]. Był specjalistą teorii sprężystości, mechaniki ośrodków ciągłych, dynamiki oraz analizy wymiarowej[1]. Przyczynił się do opracowania metod budowy modeli matematycznych i związanych z tym algorytmów. Książka Dimensional Analysis in the Identification of Mathematical Models, której był współautorem, była pierwszą książką w Polsce złożoną w LaTeX-u. Wypromował 8 doktorów. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Zmarł 3 maja 2022 r.[4] i został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim.[5][2]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Zmarł dr hab. Bertold Lysik [online], wmat.pwr.edu.pl [dostęp 2024-01-24] (pol.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Matematyczne zaduszki | Wrocławski Portal Matematyczny - Matematyka jest ciekawa [online], matematyka.wroc.pl [dostęp 2024-01-24].
- 1 2 3 Krzysztof J. Szajowski, Bertold Franciszek Lysik: A New Look into the Mathematics of Engeenering Science., „Antiquitates Mathematicae”, 17 (1), 2024, DOI: 10.14708/am.v17i1.7170, ISSN 2353-8813 [dostęp 2025-04-15].
- 1 2 Zmarł Bertold Lysik (1925-2022) | Polskie Towarzystwo Matematyczne [online], ptm.org.pl [dostęp 2024-01-24].
- ↑ Bertold Lysik 7 Apr 1925 - 3 May 2022 w BillionGraves GPS Headstones [online], BillionGraves [dostęp 2025-04-15] (ang.).