Bianka Sabaudzka

Bianka Sabaudzka

Bianca di Savoia

Herb rodziny Viscontich
seniora Pavii, Como, Novary, Vercelli, Asti, Alby, Tortony, Alessandrii i Vigevano i współseniora Mediolanu
Jako żona	Galeazzo II Visconti
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	1336 Chambéry
Data i miejsce śmierci	31 grudnia 1387 Pawia
Ojciec	Aimone Spokojny
Matka	Jolanta Monferrato
Rodzeństwo	Amadeusz VI Jan Katarzyna Ludwik
Żona	Galeazzo II Visconti od 28 września 1350 do 1378
Dzieci	Jan Galeazzo Jolanta syn

Bianka Sabaudzka, wł. Bianca di Savoia (ur. w 1336 w Chambéry, zm. 31 grudnia 1387 w Pawii) – żona Galeazzo II Viscontiego, pana Mediolanu, matka Giana Galeazzo Viscontiego, pierwszego księcia Mediolanu, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli rodu Viscontich.

Była córką hrabiego Sabaudii Aimone Sabaudzkiego Spokojnego i Violante del Monferrato (albo Jolanda del Monferrato), córki Teodora Paleologa syna Andronika II Paleologa. Matka Bianki zmarła, gdy ta miała 6 lat. Był to początek jej trudnego i nieszczęśliwego życia. Wzrastała wśród krewnych na dworach Sabaudii. W 1343 zmarł jej ojciec, a w 1348 jej brat Jan. Chociaż o jej rękę starał się król Anglii Edward III, poślubiła jednak władcę Mediolanu Galeazzo II Viscontiego, co miało przypieczętować sojusz między władcą Sabaudii Amadeuszem, bratem Bianki a Mediolanem. Ślub odbył się 28 września 1350 w zamku Racconigi.

W 1351 urodził się ich pierwszy syn Jan wł. Gian Galeazzo, a w 1354 córka Jolanta wł. Violante. Mieli jeszcze jednego syna, który zmarł w dzieciństwie. W 1360 Galeazzo został mianowany wikariuszem cesarskim i stał się władcą Pawii. Tam też zamieszkał wraz z żoną. W Pawii zbudował też zamek, który stał się siedzibą rodu i gdzie zaczęto gromadzić zasoby Biblioteki Viscontich, wśród których pierwsze kopie Boskiej komedii Dantego.

Gdy wybuchła wojna między Mediolanem Viscontich a markizem Monferrato Janem II Paleologiem, po stronie tego drugiego znalazł się brat Bianki, hrabia Amadeusz VI. Bianka starała się więc wszelkimi metodami zażegnać waśnie między nim a swoim mężem, Galeazzo II. Konflikt zakończył się oddaniem przez Jana II zajętych terenów w Lombardii i w Piemoncie.

Gdy stan zdrowia Galeazzo II pogarszał się, małżonkowie przenieśli się do Cortenova. Galeazzo zmarł w 1378. Bianka ufundowała w Cortenova klasztor franciszkanek pod wezwaniem św. Klary. Ostatnie lata życia poświęciła wychowaniu wnuczki, Walentyny, którą uczyła francuskiego i niemieckiego.

W 1385 uczestniczyła razem z synem w spisku przeciwko Bernabò Viscontiemu. Spisek się powiódł i Bernabò został stracony, a syn Bianki, Jan Galeazzo, stał się samodzielnym władcą Mediolanu. Bianka boleśnie przeżyła śmierć swojej córki Violante. Zmarła mając 51 lat, 31 grudnia 1387.