Biczogon egipski

Biczogon egipski
	Uromastyx aegyptia
	(Forskal, 1775)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Rząd	łuskonośne
Podrząd	Iguania
Rodzina	agamowate
Rodzaj	Uromastyx
Gatunek	biczogon egipski
Synonimy
	Lacerta aegyptia Forskal, 1775; Lacerta harbai Forskal, 1775; Stellio spinipes Daudin, 1802; Lacerta herbai Merrem, 1820; Uromastix spinipes (Daudin, 1802); Uromastix aegyptius (Forskal, 1775); Uromastyx aegyptius (Forskal, 1775);
	Lacerta aegyptia Forskal, 1775; Lacerta harbai Forskal, 1775; Stellio spinipes Daudin, 1802; Lacerta herbai Merrem, 1820; Uromastix spinipes (Daudin, 1802); Uromastix aegyptius (Forskal, 1775); Uromastyx aegyptius (Forskal, 1775);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie

Biczogon egipski (Uromastyx aegyptia) – gatunek gada z rodziny agamowatych (Agamidae).

Zasięg występowania

Północno-wschodnia Afryka (Egipt) oraz Półwysep Arabski na północ po południową Syrię i Irak. Występuje też w Iranie na wyspach Sirri i Hengam (Zatoka Perska), jedno historyczne stwierdzenie z kontynentalnej części kraju wymaga potwierdzenia^[2].

Budowa ciała

Osiąga długość 75 cm. Głowa zaokrąglona, szyja wyraźnie zwężona, tułów spłaszczony, ogon gruby, masywny mierzący około ⅓ długości ciała, najeżony długimi, ostrymi rogowymi cierniami ułożonymi w regularne pierścienie. Na reszcie ciała łuski są stosunkowo gładkie. Grzbiet szarooliwkowobrązowy z licznymi małymi, żółtawymi plamkami. Zagrożony unosi w górę ogon i bije nim na boki (stąd nazwa). U młodych osobników przednie zęby w szczęce szybko wypadają, a na ich miejsce pojawia się dłutowaty wyrostek kości międzyszczękowych, na żuchwie zaś przednie zęby ulegają stopniowemu ścieraniu w jedną płytkę. Wpływa to na wąską specjalizację pokarmową dorosłych osobników.

Biologia i ekologia

Zamieszkuje tereny półpustynne piaszczysto-kamieniste, gdzie przebywa w miejscach ze skąpą roślinnością. Ryje w ziemi długie tunele.

Młode osobniki zjadają głównie owady. Dorosłe żywią się zeschłymi i twardymi częściami roślin (w niewoli chętnie jedzą również części miękkie). Pokarm nie jest rozdrabniany, lecz połykany w całości.

Przypisy

1 2 3 4 5 6 7 P.P. Uetz P.P., J.J. Hallermann J.J., Uromastyx aegyptia, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2023-12-30] (ang.).
1 2 Uromastyx aegyptia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

Bibliografia

Włodzimierz Juszczyk: Gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986. ISBN 83-214-0464-2.

Linki zewnętrzne

Uromastyx aegyptia - Biczogon egipski w serwisie terrarium.com.pl

[rd-1] 1 2 3 4 5 6 7 P.P. Uetz P.P., J.J. Hallermann J.J., Uromastyx aegyptia, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2023-12-30] (ang.).

[iucn-2] 1 2 Uromastyx aegyptia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[1]

[2]