Język bihari
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
szacunkowo 63 miliony | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Indie | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-1 | bh | ||
| ISO 639-2 | bih | ||
| ISO 639-5 | bih | ||
| IETF | bh | ||
| Glottolog | biha1245 | ||
| GOST 7.75–97 | 110 | ||
| Linguist List | biha | ||
| Występowanie | |||
 Zasięg geograficzny języków bihari | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Języki bihari (बिहारी) – zbiorcze określenie języków maithili, bhodźpuri, magadhi[1] i innych bytów językowych na terenie indyjskiego stanu Bihar oraz przygranicznych terenach Nepalu. Zaliczane są one do wschodniej grupy języków indoaryjskich, wraz z bengalskim, orija i asamskim.
Ze względu na fakt, że językiem administracji i szkolnictwa w stanie Bihar jest hindi, użytkownicy tych języków mają stosunkowo niskie poczucie tożsamości językowej (nie dotyczy to języka maithili), pomimo wypracowania bogatej literatury ludowej (pieśni i opowiadania) w tych językach.
Przypisy
- ↑ Amaresh Datta, Encyclopaedia of Indian Literature, t. 2: Devraj to Jyoti, New Delhi: Sahitya Akademi, 1988, s. 1499, ISBN 81-260-1194-7 [dostęp 2023-09-26] (ang.).
Bibliografia
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).
Linki zewnętrzne
- M. Paul Lewis (red.), Bihari, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 16, Dallas: SIL International, 2009 [zarchiwizowane z adresu 2012-12-27] (ang.).
- Devanagari alphabet. Omniglot. [dostęp 2023-09-26]. (ang.).