Bilbil kreskouchy

Bilbil kreskouchy
Pycnonotus blanfordi[1]
Jerdon, 1862
Ilustracja
Okaz muzealny (samiec)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

bilbile

Rodzaj

Pycnonotus

Gatunek

bilbil kreskouchy

Synonimy
  • Pycnonotus familiaris Blyth, 1862[2]
  • Pycnonotus blanfordi blanfordi Jerdon, 1862[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Bilbil kreskouchy[4] (Pycnonotus blanfordi) − gatunek małego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae). Występuje w Azji Południowo-Wschodniej, niemal wyłącznie w Mjanmie. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka

Jest to gatunek monotypowy[5][6]. Dawniej za podgatunek Pycnonotus blanfordi uznawany był bilbil malajski (Pycnonotus conradi) występujący od Tajlandii po środkowy Półwysep Malajski i południowe Indochiny[6][7], został on jednak uznany za osobny gatunek na podstawie badań genetycznych (Garg i inni 2016[8], Jha i inni 2021[9]). Zmiana ta nie została jeszcze wdrożona na wykorzystywanej przez IUCN liście ptaków świata opracowywanej przy współpracy BirdLife International z autorami Handbook of the Birds of the World[10].

Morfologia

Samica na gnieździe

Długość ciała 17,5–19,5 cm[5].

Obie płcie są do siebie podobne. Upierzenie jest płowobrązowe, z jaśniejszym spodem ciała, dolną częścią grzbietu i kuprem[5].

Występowanie

Gatunek występuje głównie w Mjanmie, był uznawany za endemit tego kraju[5][6]; od 2018 roku jest także notowany w przyległych rejonach zachodniej Tajlandii[5]. Jest szeroko rozprzestrzeniony na terenach nizinnych. Maksymalna wysokość, na jakiej występuje, to około 900 m n.p.m.[5]

Ekologia i zachowanie

Biotop
Zamieszkuje różne typy siedlisk: zarośla, tereny uprawne, miejskie parki, lasy liściaste, suche obrzeża terenów podmokłych, półpustynie czy otwarte przestrzenie z rozproszonymi drzewami[5].
Pożywienie
Żywi się głównie owocami i bezkręgowcami[5].
Rozród
Legi notowano od marca do września. W sezonie wyprowadza więcej niż jeden lęg. Gniazdo w kształcie kubka zbudowane jest głównie z gałązek i umieszczone w krzewie lub kępie bambusów na wysokości do 2 m nad ziemią. Oboje rodzice opiekują się pisklętami[5].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje bilbila kreskouchego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku, stosuje jednak (jak wyżej wspomniano) starsze, szersze ujęcie systematyczne. Liczebność populacji nie jest dokładnie znana, aczkolwiek ptak ten opisywany jest jako pospolity do bardzo licznego. Trend liczebności populacji uznaje się za prawdopodobnie stabilny[3].

Przypisy

  1. ↑ Pycnonotus blanfordi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 D. Lepage, Irrawaddy Bulbul Pycnonotus blanfordi, [w:] Avibase [online] [dostęp 2025-02-19] (ang.).
  3. 1 2 BirdLife International, Pycnonotus blanfordi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2024 [dostęp 2025-02-19] (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Pycnonotidae Gray,GR, 1840 - bilbile - Bulbuls (wersja: 2024-06-23). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-02-19].
  5. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 W.L. Limparungpatthanakij, L. Fishpool & J.A. Tobias: Ayeyarwady Bulbul (Pycnonotus blanfordi), version 2.0. [w:] Birds of the World (red. B.K. Keeney) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2021. [dostęp 2025-02-19]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  6. 1 2 3 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2025-02-19]. (ang.).
  7. ↑ Streak-eared Bulbul (Pycnonotus blanfordi). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)]. (ang.).
  8. ↑ Kritika M. Garg i inni, Genome-wide data help identify an avian species-level lineage that is morphologically and vocally cryptic, „Molecular Phylogenetics and Evolution”, 102, 2016, s. 97–103, DOI: 10.1016/j.ympev.2016.05.028 (ang.).
  9. ↑ Ashish Jha i inni, Phylogeny identifies multiple colonisation events and Miocene aridification as drivers of South Asian bulbul (Passeriformes: Pycnonotidae) diversification, „Organisms Diversity & Evolution”, 21 (1), 2021, DOI: 10.1007/s13127-021-00506-y (ang.).
  10. ↑ HBW and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 9 [online], październik 2024 [dostęp 2025-02-19].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.