Bilbil ubogi

Bilbil ubogi
	Pycnonotus goiavier
	(Scopoli, 1786)
	; Zdjęcie wykonane na Bali
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	bilbile
Rodzaj	Pycnonotus
Gatunek	bilbil ubogi
Synonimy
	Muscicapa (Goiavier) Scopoli, 1786;
	Muscicapa (Goiavier) Scopoli, 1786;
Podgatunki
	P. g. jambu Deignan, 1955; P. g. analis (Horsfield, 1821); P. g. gourdini G.R. Gray, 1847; P. g. goiavier (Scopoli, 1786); P. g. samarensis Rand & Rabor, 1960; P. g. suluensis Mearns, 1909;
	P. g. jambu Deignan, 1955; P. g. analis (Horsfield, 1821); P. g. gourdini G.R. Gray, 1847; P. g. goiavier (Scopoli, 1786); P. g. samarensis Rand & Rabor, 1960; P. g. suluensis Mearns, 1909;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; występuje przez cały rok introdukowany i osiadły

Bilbil ubogi^[4] (Pycnonotus goiavier) − gatunek małego ptaka z rodziny bilbili (Pycnonotidae). Występuje w Azji Południowo-Wschodniej – od Półwyspu Indochińskiego po Filipiny oraz Wielkie i Małe Wyspy Sundajskie.

Podgatunki i zasięg występowania

Wyróżniono sześć podgatunków P. goiavier^[5]^[2]:

P. goiavier jambu – południowa Mjanma do południowych Indochin;
bilbil czarnokantarowy^[4] (P. goiavier analis) – Półwysep Malajski, Sumatra i pobliskie wyspy, Jawa, Bali, Lombok i Sumbawa;
P. goiavier gourdini – Borneo, Maratua i Karimunjawa;
bilbil ubogi^[4] (P. goiavier goiavier) – północne i północno-środkowe Filipiny;
P. goiavier samarensis – środkowe Filipiny;
P. goiavier suluensis – południowe Filipiny.

Ekologia i zachowanie

Zajmuje różnego rodzaju zarośla i pobrzeża lasu, nigdy nie zapuszczając się w jego głębię. Licznie obserwowany jest na wszelkiego rodzaju terenach uprawnych, szczególnie w ogrodach. Prowadzi wędrowny tryb życia, przenosząc się z miejsca na miejsce.

Bilbile te budują dobrze ukryte, niezbyt mocne głębokie gniazda, używając w tym celu liści, drobnych korzeni, trawy, łodyg winorośli i gałązek. Z zewnątrz gniazdo wygląda „poszarpane”, w środku ptak ściele je włóknami roślinnymi. Bilbil ten gniazduje w koronach krzewów i drzew.

Człowiekowi udaje się oswajać bilbila ubogiego, który gniazduje wtedy w ogrodach. Samica składa od dwóch do pięciu jaj od lutego do czerwca.

Bilbil ubogi żywi się owocami, nektarem, młodymi pędami i owadami.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje bilbila ubogiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, aczkolwiek ptak ten opisywany jest jako pospolity, a na nizinach i średnich wysokościach w Borneo – bardzo liczny. Trend liczebności populacji uznaje się za wzrostowy^[3].

Przypisy

↑ Pycnonotus goiavier, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 Yellow-vented Bulbul (Pycnonotus goiavier). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)]. (ang.).
1 2 Pycnonotus goiavier, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
1 2 3 Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Pycnonotidae Gray,GR, 1840 - bilbile - Bulbuls (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-06].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bulbuls. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-06]. (ang.).

Bibliografia

Yellow-vented Bulbul. www.naturia.per.sg. [dostęp 2016-04-26]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i materiały audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Pycnonotus goiavier, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] 1 2 Yellow-vented Bulbul (Pycnonotus goiavier). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)]. (ang.).

[iucn-3] 1 2 Pycnonotus goiavier, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] 1 2 3 Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Pycnonotidae Gray,GR, 1840 - bilbile - Bulbuls (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-06].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bulbuls. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-06]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]