Bimbisara

Bimbisara
बिम्भिसार
Ilustracja
Relief przedstawiający Bimbisarę wyruszającego na czele orszaku królewskiego z miasta Rajgir w celu spotkania Buddy
Król Magadha
Okres

od ok. 543 p.n.e.
do ok. 491 p.n.e.

Następca

Ajatashatru

Dane biograficzne
Dynastia

Harijanka

Data urodzenia

ok. 558 p.n.e.

Data śmierci

ok. 491 p.n.e.

Dzieci

Ajatashatru

Bimbisara, (Sanskrit: बिम्भिसार, 558 p.n.e.491 p.n.e.)[1] – był królem imperium Magadha we wschodnich Indiach i rządził od 543 roku przed naszą erą aż do śmierci. Należał do dynastii Hariyanka[2].

Życiorys

Jako że Bimbisara żył w tym samym czasie co Budda Siakjamuni, jest wielokrotnie wspominany w buddyjskich Dżatakach. W celu uzyskania dostępu do morza[3] podbił królestwo Anga leżące nad dolnym Gangesem, które ze stolicą w Champie oddał we władanie jego następcy i syna Ajatashatru. Prawdopodobnie jako pierwszy władca wprowadził do armii słonie bojowe[4].

Po raz pierwszy Bimbisara spotkał Gautamę, gdy ten nie był jeszcze Buddhą. Później król został jego ważnym uczniem. Według zapisów król Bimbisara osiągnął stopień oświecania określany jako Sotapanna (Wstępujący w Strumień).

Jego żona Khema została uczennicą Buddy i po wstąpieniu do zakonu, pierwszą główną mniszką sanghi.

W pismach dżinizmu określany jest jako król Shrenik z Rajgrih.

Przymierza zawarte poprzez małżeństwa

Bimbisara zawarł małżeństwa, które miały służyć wzmocnieniu jego pozycji. Jego pierwsza żona, Kosala-devi była córką Maha Kosala króla państwa Kosala oraz siostrą Prasenjit. Jego małżonka przyniosła mu w posagu Kashi, które w tym czasie było jedynie wioską[5]. Małżeństwo to zakończyło także wrogość pomiędzy Magadhą i Kosalą, a także umożliwiło zajęcie się relacjami z innymi państwami. Druga żona Bimbisary, Chellana była księżną Lichchhavi w Vaishali[6]. Jego trzecia żona była córką wodza klanu Madra z Pendżabu[7].

Śmierć

Według legendy Bimbisara został uwięziony przez swojego syna Ajatashatru i zagłodzony przez niego na śmierć. Podaje się, że miało to miejsce w roku 491 przed naszą erą.[8]

Przypisy

  1. Muller, F. Max. (2001) The Dhammapada And Sutta-nipata, Routledge (UK). p.xlvii. ISBN 0-7007-1548-7.
  2. Rawlinson, Hugh George. (1950) A Concise History of the Indian People, Oxford University Press. s. 46.
  3. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Joachima Śliwy, 2005, Wielka Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od rewolucji neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, ss. 544, Oficyna Wydawnicza Fogra, ISBN 83-85719-83-0.
  4. Jan M. Długosz. Szpiedzy i słonie. Polityka pomocnik historyczny - Dzieje Indii”. 3, s. 74, 2017. Warszawa: Polityka sp. z o.o. s.k.a.. ISSN 2391-7717.
  5. Eck, Diana. (1998) Banaras, Columbia University Press, s 45. ISBN 0-231-11447-8.
  6. Luniya, Bhanwarlal Nathuram. (1967) Evolution of Indian Culture, Lakshmi Narain Agarwal, s. 114
  7. Krishna, Narendra. (1944) History of India, A. Mukherjee & Bros, s. 90
  8. Stearns, Peter N. (2001) The Encyclopedia of World History, Houghton Mifflin, s. 76-78. ISBN 0-395-65237-5.