Boeing Phantom Ray
 Phantom Ray na grzbiecie Boeinga 747 Shuttle Carrier Aircraft w grudniu 2010 roku | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
kompozytowa |
| Historia | |
| Data oblotu |
27 kwietnia 2011 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x Silnik turbowentylatorowy General Electric F404-GE-102D |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15 m |
| Długość |
11 m |
| Masa | |
| Startowa |
16 500 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
0,8 Ma |
| Pułap praktyczny |
12 200 m |
| Promień działania |
2200 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| USA | |
Boeing Phantom Ray – bojowy bezzałogowy aparat latający (UCAV – Unmanned Combat Aerial Vehicle) o obniżonej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego, opracowany przez amerykańską firmę Boeing.
Historia
Aparat powstał jako całkowicie własny projekt Boeinga, który kontynuował badania nad bojowymi, bezpilotowymi aparatami latającymi po anulowaniu programu budowy samolotu Boeing X-45C. Za projekt i budowę maszyny odpowiedzialny jest Boeing Phantom Works. W wewnętrznych komorach przenoszone ma być uzbrojenie aparatu. Phantom Eye ma również posiadać zdolność pobierania paliwa w powietrzu. Pierwsza publiczna demonstracja aparatu odbyła się 10 maja 2010 roku w Saint Louis. Oblot prototypu początkowo przewidywano na grudzień 2010 roku jednak z powodu opóźnień, dziewiczy lot miał miejsce dopiero 27 kwietnia 2011 roku. Lot trwał 17 minut a poprzedzony został kołowaniami aparatu jakie odbywały się w marcu 2011 roku. W trakcie oblotu maszyny, osiągnęła ona pułap 2290 m i maksymalną prędkość 330 km/h[1]. Służyły one zbadaniu działania pokładowych instalacji i wyposażenia maszyny. Aparat przejdzie próby i badania na terenie Centrum Badania Lotu imienia Neila A. Armstronga (wówczas Hugh L. Dryden Flight Research Facility).
Konstrukcja
Phantom Eye zbudowany jest w układzie latającego skrzydła – bez usterzenia poziomego i pionowego. Wlot powietrza do silnika umieszczony jest nad krawędzią natarcia płata. Tunel dolotowy do silnika opływa kadłub od góry, zaginając się w celu osłonięcia łopatek pierwszego stopnia sprężarki silnika. Samolot posiada trójgoleniowe podwozie z przednim podparciem, chowane w kadłubie podczas lotu.