Bogdan Balcer
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
30 grudnia 2018[2] |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: archeologia młodszej epoki kamienia[3] | |
| Doktorat |
1975[4] |
| Habilitacja |
1983[4] |
| Profesura |
30 czerwca 2003[3] |
Bogdan Henryk Balcer (ur. 16 grudnia 1936 w Warszawie, zm. 30 grudnia 2018 w Kamieńczyku) – polski historyk, prof. dr hab.[2][3]
Życiorys
Syn Leona i Heleny. W 1953 ukończył X Szkołę Ogólnokształcącą TPD w Warszawie[5]. W 1975 uzyskał doktorat za pracę pt. Krzemień świeciechowski w kulturze pucharów lejkowatych. Eksploatacja, obróbka i rozprzestrzenienie, a w 1983 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy zatytułowanej Wytwórczość narzędzi krzemiennych w neolicie ziem Polski[4]. 30 czerwca 2003 otrzymał nominację profesorską[3].
Pracował w Instytucie Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk[3]. Był recenzentem dwóch prac doktorskich i kierownikiem trzech prac badawczych[3].
Zmarł 30 grudnia 2018 roku, został pochowany na warszawskim cmentarzu w Ursusie[2].
Publikacje
- 2006: Kamieniarstwo w kulturze pucharów lejkowatych w świetle badań materiałów z osady na stanowisku Gawroniec w Ćmielowie pow. Ostrowiec Świętokrzyski[3]
Przypisy
- 1 2 Balcer, Bogdan Henryk. www.old.muzarp.poznan.pl. [dostęp 2019-03-03].
- 1 2 3 Bogdan Balcer. wyborcza.pl. [dostęp 2019-03-03].
- 1 2 3 4 5 6 7 Prof. Bogdan Henryk Balcer, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-03-03].
- 1 2 3 DR HAB. BOGDAN BALCER — CZŁOWIEK I BADACZ. docplayer.pl. [dostęp 2019-03-03].
- ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. II 117. ISBN 83-06-02325-0.