Bogdan Gotowski

Bogdan Gotowski (ur. 20 maja 1928[1] w Kobryniu[2], zm. 19 sierpnia 1984 w Dąbkach[3]) – polski dziennikarz, socjolog, jeden z pomysłodawców i następnie koordynator prac Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”.

Życiorys

Był synem Feliksa Gotowskiego i Marii z d. Bieleckiej. Jego matka zmarła latem 1939, ojciec zaginął bez wieści wkrótce po wybuchu II wojny światowej. Przyłączył się do partyzanckiego oddziału Armii Krajowej. Uczestniczył we Lwowie w tajnym nauczaniu i zdał tzw. małą maturę[2]. W 1946 ukończył w Krakowie liceum i zdał egzamin maturalny. W tym samym roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim, od trzeciego roku studiów studiował równocześnie socjologię[2]. W 1950 ukończył studia prawnicze i w tym samym roku został aresztowany za udział w tajnej organizacji. Był więziony do 1952[2]. W 1953 wyjechał do Warszawy. Tam pracował początkowo w Państwowym Wydawnictwie Naukowym (jako korektor, później w dziale prawniczym). Od 1957 publikował w piśmie Orka, od 1959 w Przeglądzie Kulturalnym, gdzie został zatrudniony[2]. w latach 50. został członkiem Klubu Krzywego Koła[4] W latach 1963-1967 pracował w Życiu Warszawy[2]. Pod koniec lat 60. był zatrudniony w Zespole Prognoz Społecznych Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. W latach 1972-1976 był dziennikarzem Literatury[2] (odszedł z pisma na znak protestu przeciwko odwołaniu z funkcji zastępcy redaktora naczelnego Gustawa Gottesmana[5]), od 1976 Wiedzy i Życie[2].

Razem ze Stefanem Bratkowskim był pomysłodawcą powstałego w 1978 Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”, wszedł w skład jego kierownictwa (tzw. Zespołu Usługowego), był nieformalnym liderem prac DiP[6][7]. Współpracował z Komitetem Badań i Prognoz „Polska 2000”, uczestniczył w przygotowaniu raportu Hipotetyczne scenariusze przemian ekonomicznych, społecznych i politycznych w Polsce 1982/1983 (wyd. 1982)[2].

Zmarł nagle na serce[2].

Za pracę w DiP Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich przyznało mu w 1986 pośmiertnie Nagrodę im. Bolesława Prusa[8].

Jego żoną była Magdalena Gotowska, córka Bohdana Winiarskiego[9].

Przypisy

  1. ↑ Inwentarz IPN: IPN Wr 038/44
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Włodzimierz Wincławski Słownik biograficzny polskiej socjologii. Tom 1. A-H, wyd. PWN, Warszawa 2001, s. 191-192
  3. ↑ Bogdan Gotowski. Wspomnienie
  4. ↑ Paweł Ceranka Ludzie Klubu Krzywego Koła, Zeszyty Historyczne, nr 159/2007, s. 110
  5. ↑ Rok 1989. Geremek odpowiada, Żakowski pyta, wyd. Agora, Warszawa 2008, s. 27 (przypis autorstwa Jana Cywińskiego)
  6. ↑ Andrzej Friszke, Opozycja polityczna w PRL 1945–1980, Wyd. Aneks, Londyn 1994, s. 516–522.
  7. ↑ Andrzej Wielowieyski, Losowi na przekór, Wyd. Agora, Warszawa 2015, s. 288–290, 297.
  8. ↑ Nagrody dla dziennikarzy niezależnych, Kultura (paryska), nr 12 (1986), s. 81
  9. ↑ Andrzej Wielowieyski, Losowi na przekór, Wyd. Agora, Warszawa 2015, s. 290.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.