Bogusław Cygler

Bogusław Cygler

Data i miejsce urodzenia	1 maja 1936 Ostojów
Data i miejsce śmierci	18 grudnia 2020 Gdańsk
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia Polski i powszechna XIX w.
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Gdańsku
Doktorat	1962
Habilitacja	1970
Profesura	1990
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Gdański Bałtycka Wyższa Szkoła Humanistyczna w Koszalinie
Odznaczenia

Bogusław Antoni Cygler (ur. 1 maja 1936 w Ostojowie^[1], zm. 18 grudnia 2020 w Gdańsku^[2]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych.

Urodził się w rodzinie Jana (1888–1947), inżyniera górnika, i Jadwigi z domu Nowickiej (1896–1986), nauczycielki. Miał czworo rodzeństwa: Tadeusza (1920–1983), Danutę Jadwigę po mężu Grus (1922–1990), Włodzimierza (1926–1943) i Jerzego (1927–1943).

Po wybuchu II wojny światowej, do 1942 przebywał w Warszawie. Później z rodziną mieszkał w Opatowie^[3].

Po wojnie, od 1946 z rodzicami i siostrą mieszkał w Złotowie, gdzie do 1949 uczęszczał do Szkoły Podstawowej, następnie do 1952 do Państwowej Średniej Szkoły Ogólnokształcącej. Niedopuszczony do matury w latach 1952–1953 pracował jako pomocnik bibliotekarza w Bibliotece Powiatowej w Złotowie, w 1953–1954 powtarzał ostatnią klasę i zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Wincentego Pola w Pile^[3]. W 1954 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku na kierunku Historia, które ukończył 23 czerwca 1958 z tytułem magistra^[4]. Specjalizował się w historii Polski i powszechnej XIX wieku. Doktorat obronił w 1962. Habilitował się w 1970. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1990. Pełnił funkcje: dziekana Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego (1972–1975)^[5], prorektora UG ds. dydaktyki, dyrektora Instytutu Historii tej uczelni. Równocześnie pracował w Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku (1994–1995) i w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie (1995–2001), gdzie był prodziekanem Wydziału Humanistycznego i kierownikiem Katedry Historii Nowożytnej^[3].

W latach 1951–1954 był członkiem ZMP, od 1954 członkiem ZSP, w latach 1957–1981 członkiem PZPR, od 1972 członkiem ORMO oraz członkiem ZNP^[1]. W latach 1975–1980 był członkiem Rady Naukowej Biblioteki PAN w Gdańsku, także członkiem Rady Naukowej Instytutu Bałtyckiego. Pełnił funkcję prezesa Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej w Gdańsku (1977–1981) i prezesa Oddziału Gdańskiego Towarzystwa Historycznego (1985). W latach 1985–1987 przewodniczył Wydziałowi I (Nauk Społecznych i Humanistycznych) Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, następnie był wiceprzewodniczącym^[3].

Od 1958 był mężem Barbary z domu Śródka (1936–2023), nauczycielki historii. Ojciec Anny po mężu Kanthak, gdańskiej pisarki, i Dagmary po mężu Larsen^[3]. Dziadek Jana Kanthaka, posła na Sejm RP.

Zmarł w Gdańsku na COVID-19 w czasie światowej pandemii tej choroby^[6]. Pochowany 5 stycznia 2021 w grobie rodzinnym na cmentarzu Łostowickim (kwatera 15-32-17)^[7].

• Zjednoczenie Emigracji Polskiej 1837–1846 (1963)
• Działalność polityczno-społeczna Joachima Lelewela na emigracji w latach 1831–1861 (1969)
• Pułkownik Ludwik Oborski, szermierz wolności: (1789–1873) (1976)
• Powstańcy listopadowi w Elblągu i na Żuławach (1986)
• ...Z wolnością mego sumienia: poglądy Joachima Lelewela na religię i rolę Kościoła łacińskiego w dziejach (1992)

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1970)
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1978)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978)
• Brązowy Medal Uniwersytetu Gdańskiego „Honestati Doctrinae Sapientiae” (2016)^[8]
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” (1981)
• Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1973)
• Złota Odznaka „W Służbie Penitencjarnej” (1980)
• Złota Odznaka „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych” (1977)
• Odznaka „Za Zasługi dla Gdańska” (1968)
• Odznaka „Za Zasługi dla Województwa Elbląskiego” (1980)
• Odznaka „Za Zasługi dla Województwa Słupskiego” (1979)
• Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Słupska” (1977)
• Odznaka „Zasłużonego Działacza Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej” (1979)
• Medal Alliance Française (1981)

Źródło:^[9][10].

• nagrody Rektora UG (1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981)
• nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki III stopnia za osiągnięcia dydaktyczno‑organizacyjne (1975)
• nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki II stopnia za osiągnięcia naukowo‑badawcze (1977)

Źródło:^[9][10].

• Prof. dr hab. Bogusław Antoni Cygler, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-03-27] .
• Strona Wydziału Historycznego Uniwersytetu Gdańskiego
• Katalog Biblioteki Narodowej
• Biuletyn IPN