Bohdan Starkiewicz

Bohdan Starkiewicz
podpułkownik podpułkownik
Data urodzenia

25 grudnia 1895

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Łączności
Centrum Wyszkolenia Łączności
15 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca łączności dywizji

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości

Bohdan Tadeusz Starkiewicz (ur. 25 grudnia 1895, zm. ?) – podpułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 55. lokatą w korpusie oficerów łączności, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk łączności w Zegrzu[1]. W 1923 nadal pełnił służbę w 1 pułku łączności w Zegrzu[2]. W 1924 pełnił służbę w Departamencie VI Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym 1 pułku łączności[3]. 3 maja 1926 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów łączności[4]. W 1928 pełnił służbę w Obozie Szkolnym Wojsk Łączności[5], a w 1932 w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu[6]. W 1934 został przeniesiony z centrum do 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy na stanowisko szefa łączności[7]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 w korpusie oficerów łączności. W 1939 był dowódcą łączności 15 Dywizji Piechoty[8]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939. Po wojnie, w stopniu podpułkownika, pełnił służbę ludowym Wojsku Polskim.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia