Bohuslav Havránek

Bohuslav Havránek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1893
Praga

Data i miejsce śmierci

2 marca 1978
Praga

Profesor nauk filologicznych
Specjalność: slawistyka, językoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Karola

Doktorat

1917

Profesura

1934

Doktor honoris causa
Uniwersytet Jagielloński – 1973
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet w Brnie
Uniwersytet Karola

Bohuslav Havránek (ur. 30 stycznia 1893 w Pradze, zm. 2 marca 1978 tamże) – czeski językoznawca, slawista oraz leksykograf, profesor Uniwersytetu Karola w Pradze[1].

Życiorys

W latach 1912–1916 studiował historię sztuki, estetykę, język czeski i łacinę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola. W 1917 r. uzyskał PhDr.; od 1928 docent; w latach 1929–1934 profesor nadzwyczajny, od 1934 profesor zwyczajny językoznawstwa slawistycznego na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Masaryka w Brnie. Od 1939 dziekan tegoż wydziału. Od 1945 r. pracował na Uniwersytecie Karola[2].

Do jego zainteresowań naukowych należały: związki słowiańskich dialektów i języków standardowych, rozwój języków południowosłowiańskich w ramach ligi bałkańskiej, badanie języka czeskiego (dialektologia i ewolucja historyczna), problematyka kultury językowej, leksykologia, terminologia, językoznawstwo ogólne, historia językoznawstwa[2].

W teorii języka literackiego jako pierwszy zaproponował rozróżnienie między normą językową (zespołem środków językowych) a kodyfikacją (usankcjonowaniem normy). Poświęcał uwagę demokratyzacji i wariantywności stylistycznej języka literackiego. Po śmierci V. Mathesiusa stał się przewodniczącym Praskiego Koła Lingwistycznego i jednym z jego najwybitniejszych przedstawicieli[2].

Członek Czechosłowackiej Akademii Nauk i zagranicznych akademii naukowych. Współredaktor słowników języka czeskiego. Redaktor czasopism językoznawczych i slawistycznych, w tym „Slovo a slovesnost” i „Slavia”[3]. Wydawał prace Jana Mukařovskiego[1]. W 1973 przyznano mu tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego[4].

Wybrana twórczość

  • Genera verbi v slovanských jazycích I, 1926
  • Linguistika obecná, indoevropská, slovanská a česká, 1930
  • Genera verbi v slovanských jazycích II, 1937
  • Staročeská literatura v hlaholském písemnictví charvatském; Expanse spisovné češtiny od 14. do 16. století, 1939
  • Strukturalismus – Strukturální estetika – Strukturální linguistika – Strukturální věda o literatuře, 1940
  • O básnickém jazyce, 1947
  • Česká mluvnice – základní jazyková příručka, 1951 (współautorstwo)
  • Stručná mluvnice česká pro střední školu, 1952 (współautorstwo)

Przypisy

  1. 1 2 Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 435–436. ISBN 978-83-233-4066-9.
  2. 1 2 3 Jozef Mistrík i inni, Encyklopédia jazykovedy, Bratislava: Obzor, 1993, s. 167, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
  3. ↑ Havránek Bohuslav, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-11-30].
  4. ↑ Doktorzy honoris causa. uj.edu.pl. [dostęp 2016-10-27]. (pol.).

Bibliografia

  • Encyklopedia PWN, tom 1, Warszawa 1991, s. 808.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.