Bolesław Baranowski (chemik)
.JPG) | |
 podporucznik rezerwy piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1931–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
Bolesław Julian Baranowski (ur. 30 listopada 1911 we Lwowie, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – polski chemik, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się jako syn Piotra i Bronisławy, z domu Zamojska. Ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w 1934[1] uzyskując tytuł magistra. Od 1935 do 1939 był asystentem[2] na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej[1].
Został absolwentem Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty we lwowskim 19 pułku piechoty w 1932. Został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936. Został przydzielony do 6 pułku strzelców konnych. Według Leszka Włodka posiadał przydział do kadry 10 oddziału uzbrojenia[3].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Następnie był przetrzymywany w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. Wraz z nim byli osadzeni inni pochodzący z Sanoka żołnierze, m.in. Zbigniew Przystasz, który wspominał o nim w ocalonym pamiętniku pisanym w obozie (obaj odbywali tam wspólnie dyżury) oraz zapisał pod datą 5 kwietnia 1940 fakt jego wywiezienia z obozu[4][5]. Wówczas Baranowski został wywieziony do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Pogrzebano go w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[6][7]. W Lesie Katyńskim prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[8]. W 1943 jego ciało w mundurze[9] zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1470[10][1], a przy zwłokach znaleziono fragmenty legitymacji[9][11][12].
Upamiętnienie
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[13][14][15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[16][17][18].
30 maja 2010, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, Bolesław Baranowski został uhonorowany poprzez zasadzenie Dębu Pamięci w Kwaterze Katyńskiej Parku Kwitnąca Akacja w Trepczy[19][20] (Bolesława Baranowskiego uczcił klub sportowy UKS „Grodzisko”)[21].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 18.
- ↑ Przedstawiciele nauki miasta Lwowa. „Nasze Drogi”, s. 18, Nr 5 (51) / 2009. Federacja Organizacji Polskich na Ukrainie.
- ↑ Leszek Marian Włodek: Przemyślanie ofiary zbrodni w Charkowie, Katyniu i Miednoje w 1940 r.. Piotr Jaroszczak. [dostęp 2019-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-29)].
- ↑ Pamiętniki znalezione w Katyniu. Warszawa: Editions Spotkania, 1990, s. 255, 258, 259, 261, 263, 265, 266. ISBN 2-86914-050-9.
- ↑ Zbigniew Przystasz. Spuścizna z Katynia. Odpis notatek. „Rocznik Sanocki”. VIII, s. 39, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-11-17] (pol.).
- 1 2 Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (42 (328)), pbc.uw.edu.pl, 16 października 1948, s. 3 [dostęp 2024-11-22] (pol.).
- ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 206 [dostęp 2024-11-23] (niem.).
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-04-09].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 23. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 131 [dostęp 2024-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ ROK SZKOLNY 2009/2010. Uroczystość sadzenia „Dębów Pamięci” w ramach ogólnopolskiego programu „Katyń – ocalić od zapomnienia”. szkola.trepcza.pl. [dostęp 2014-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2014)].
- ↑ Obchody Rocznicy Zbrodni Katyńskiej i Katastrofy Lotniczej pod Smoleńskiem w Trepczy (ZDJĘCIA). esanok.pl. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ Jolanta Ziobro. Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie... „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 14 (960) z 9 kwietnia 2010.
Bibliografia
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 82. ISBN 978-83-7188-964-6.
- Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”, s. 20, R. 9 Z. 2 (18) / 2000.
- Bolesław Baranowski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.