Bolesław Bylczyński

Bolesław Bylczyński
Ilustracja
Bolesław Bylczyński, Brody ok. 1938 r.
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

2 października 1908
Poczapowo k. Nowogródka

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1928–1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

43 pp „Bajończycy”

Stanowiska

dowódca plut. pionierów, dowódca 5 komp. II batalionu

Główne wojny i bitwy

kampania wrześniowa

Bolesław Bylczyński herbu Dęboróg (ur. 2 października 1908[1] w Poczapowie k. Nowogródka, zm. wiosną 1940 roku w Charkowie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Pochodził z rodziny ziemiańskiej z okolic Poczapowa pod Nowogródkiem. Syn Bogdana Bylczyńskiego i Praksedy z domu Awdziej. Żonaty, przypuszczalnie bezdzietny.

Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowie Mazowieckiej. Służył w 43 pułku strzelców Legionu Bajończyków. Pułk stacjonował w Dubnie i Brodach (II batalion)[2].

W dniach 15–17 sierpnia 1939 (w ramach rozkazu mobilizacyjnego) 43 pułk piechoty został przetransportowany w okolice Bydgoszczy (rejon: Fordon – Maksymilianów Kujawski – Solec Kujawski). Stamtąd (rozkazem z 18 sierpnia) został przerzucony w rejon Tomaszowa Mazowieckiego. W czasie kampanii wrześniowej w dniach 5–6 września brał udział w bitwie pod Tomaszowem (w składzie 13 Dywizji Piechoty przeciwko XVI Korpusowi Wehrmachtu). Raniony 6 września Bylczyński przedarł się do swojego garnizonu w Dubnie, gdzie został aresztowany przez NKWD i dostał się do niewoli sowieckiej. 7 września rano resztki 43 pp przebiły się do Lubochni, a dalej na Rzeczycę i Nowe Miasto. Przebywał w obozie w Starobielsku[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[3][4], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[5]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 329[3].

Upamiętnienie

  • 5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[6][7][8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9][10][11].
  • 17 września 2014 w Kołobrzegu posadzono Dąb Pamięci dla uczczenia pamięci po zamordowanym oficerze[12].

Zobacz też

Przypisy

  1. Lista starszeństwa korpusu oficerów piechoty - porucznicy, w: R. Rybka, Rocznik oficerski za rok 1939, Warszawa 2006, s. 78
  2. Obsada personalna 43 pp w: R. Rybka, Rocznik oficerski za rok 1939, Warszawa 2006, s. 599
  3. 1 2 3 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 55.
  4. Muzeum Katyńskie - Szczegóły [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-11-17] (pol.).
  5. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 54.
  6. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 76 [dostęp 2024-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  7. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  9. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  10. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  11. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  12. Iwona Marciniak, Muszą wiedzieć, że my pamiętamy - w 75 rocznicę agresji sowieckiej na Polskę. [online], gk24.pl, 19 września 2014 [dostęp 2024-10-19] (pol.).

Bibliografia