Bolesław Paweł Sikorski
 pułkownik uzbrojenia | |
| Data urodzenia |
15 stycznia 1884 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1934 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca przewodniczącego trybunału |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   _3r_BAR.svg.png){kind=small} _BAR.svg.png){kind=small}  | |
Bolesław Paweł Sikorski[a] (ur. 15 stycznia 1884, zm. ?) – pułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Bolesław Paweł Sikorski urodził się 15 stycznia 1884 roku[1]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 1 czerwca 1921 roku, w stopniu majora artylerii, pełnił służbę w Oddziale II Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 20 pułk artylerii polowej[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 43. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był w dalszym ciągu 20 pułk artylerii polowej[3]. Później został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów uzbrojenia. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Zbrojowni nr 2 w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr I w Warszawie[4][5]. 13 listopada 1923 roku został przydzielony do Zbrojowni nr 4 w Krakowie na etat personelu dla potrzeb przemysłu wojennego z równoczesnym odkomenderowaniem do Inspekcji Odbiorczej przy Zbrojowni nr 2[6]. 1 grudnia 1924 roku został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[7]. W 1928 roku pełnił służbę w Departamencie Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[8]. 29 stycznia 1929 roku został przeniesiony służbowo na stanowisko kierownika Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Uzbrojenia[9]. W 1932 roku był członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[10]. 11 kwietnia 1933 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy przewodniczącego Oficerskiego Trybunału Orzekającego[11]. Z dniem 30 czerwca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[12].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6704 – 10 maja 1922[13]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – 1932[14]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2 maja 1922[15][16]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[17]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[18]
- Medal Zwycięstwa
- Komandor Orderu Lwa Białego – 1932, Czechosłowacja[19]
Uwagi
- ↑ W ewidencji wojskowej figurował jako Bolesław Sikorski II.
Przypisy
- ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-11-28].
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 305, 868.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 187.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1345, 1363, 1351.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1227, 1233, 1244.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 74 z 26 listopada 1923 roku, s. 689.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 731.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 439, 501.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 27.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 295, 432.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 80.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 145.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 26 czerwca 1922, s. 469.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk Nr 8/1932, s. 331
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 29.
- ↑ Monitor Polski Nr 100 z 2 maja 1922. polona.pl. s. 9. [dostęp 2025-05-15].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-26].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-26].
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych” Nr 8 z 4 lipca 1932, s. 336
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.