Bonifacio Ferrero
| Kardynał biskup | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1476 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 stycznia 1543 |
| Biskup Ivrei | |
| Okres sprawowania |
1499–1509, 1511–1518 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
1505 |
| Kreacja kardynalska |
1 lipca 1517 |
| Kościół tytularny |
SS. Nereo e Achilleo |
| Data konsekracji |
1505 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| |||||||
Bonifacio Ferrero (ur. w 1476 w Bielli, zm. 2 stycznia 1543 w Rzymie) – sabaudzki kardynał.
Życiorys
Urodził się w 1476 roku w Bielli jako syn Sebastiana Ferrary i Tomeny Avogadry (jego bratem był Gianstefano Ferrero)[1]. W młodości został kanonikiem kapituły w Vercelli, a następnie jej proboszczem[1]. Dzięki naciskom jego ojca, Aleksander VI zwrócił uwagę na Ferrera i 28 lipca 1497 roku nadał mu prawo do objęcia w przyszłości biskupstwa Ivrea[1]. Zezwolenie nabrało mocy prawnej w 1499 roku, jednakże Ferrero przejął diecezję jako administrator apostolski, ze względu na nieosiągnięcie wieku kanonicznego[1]. W 1505 roku przyjął sakrę[2]. Cztery lata później zrezygnował z zarządzania diecezją, zostając jednocześnie biskupem Vercelli[1]. W 1511 roku zrezygnował z diecezji Vercelli i ponownie został biskupem Ivrei[1]. 1 lipca 1517 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny SS. Nereo e Achilleo[2]. Rok później po raz drugi zrezygnował z zarządzania diecezją Ivrea[2]. 12 grudnia 1533 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Albano[2]. Przez krótki czas pełnił funkcję administratora diecezji Vercelli oraz legata papieskiego w Vicenzy i Bolonii[1]. Zmarł 2 stycznia 1543 roku w Rzymie[2].