Boracyt

Boracyt
Ilustracja
Boracyt – Mineralogisches Museum Bonn
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Mg3[B7O13]Cl
boran magnezu

Twardość w skali Mohsa

7–7,5[1]

Przełam

nierówny, muszlowy

Łupliwość

brak[2]

Układ krystalograficzny

rombowy, regularny[2]

Właściwości mechaniczne

kruchy[2]

Gęstość

2,9-3,1 g/cm³[2][1]

Właściwości optyczne
Barwa

bezbarwny lub biały z odcieniem niebieskim, szarym lub zielonym[2], żółty[1]

Rysa

biała[2]

Połysk

szklisty[2], tłusty[1], matowy[3], czasami ziemisty

Boracytminerał z gromady boranów, należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa wywodzi się od pierwiastka boru.

Charakterystyka

Właściwości

Występuje w złożach w postaci dobrze wykształconych kryształów najczęściej wrosłych, wielościennych o pokroju izomertrycznym – mają postać dwunastościanów, sześcianów lub czworościanów także ich kombinacji. Tworzy formy bulwiaste i gruzłowate[3], występuje w skupieniach zbitych, groniastych, masywnych czasami włóknistych[2]. Jest kruchy, przezroczysty lub przeświecający[1]. Rombowa, włóknista odmiana nazywana jest strassfurtytem[2][1]. Wykazuje wyraźne własności piezoelektyczne i piroelektryczne[1].

Występowanie

Razem z halitem, karnalitem i sylwinem[3] wydobywany ze złóż soli potasowych. Zazwyczaj tworzy kryształy wrosłe w anhydrytach i gipsach[2]. Powstaje w klimacie suchym i gorącym (skutek odparowania silnie zmineralizowanych wód jezior i płytkich mórz).

Miejsca występowania:

  • W Polsce: znaleziony w kopalni soli w Inowrocławiu, Kłodawie (na Kujawach)[1] – pojawia się tam w postaci białozielonych buł.

Zastosowanie

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Jan Parafiniuk: Atlas Minerałów. Multico Oficyna Wydawnicza, 2019, s. 142. ISBN 978-83-7073-845-7.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Rupert Hochleitner: Minerały, kamienie szlachetne skały. Multico Oficyna Wydawnicza, 2022, s. 340. ISBN 978-83-7073-816-7.
  3. 1 2 3 Eligiusz Szełęg: Minerały i skały Polski. Multico Oficyna Wydawnicza, 2023, s. 134. ISBN 978-83-7073-816-7.

Bibliografia

  • Elżbieta Liber-Madziarz, Barbara Teisseyre Mineralogia i petrografia, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2002, ISBN 83-7085-606-3.

Linki zewnętrzne