Boris Kudlička

Boris F. Kudlička (ur. 5 grudnia 1972 w Rużomberku) – słowacki scenograf, architekt, projektant.

Absolwent scenografii w Katedrze Projektowania Scenografii i Kostiumu na Wydziale Teatralnym Akademii Sztuk Pięknych w Bratysławie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Groningen. Od 1995 roku związany z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie. Najpierw jako współpracownik i asystent Andrzeja Kreütz-Majewskiego, później  jako naczelny scenograf. To wtedy rozpoczął się proces kształtowania się wyrazistego stylu Kudlički, charakteryzujący się minimalistyczną kompozycją, sięganiem po nieoczywiste materiały w przestrzeni teatralnej czy też środki wyrazu przynależne innym dziedzinom, jak plastyka, film, sztuki wizualne, design, co powoduje, że jego realizacje są nieoczywiste, oparte na kontrastach i pozostawiają widzowi duże pole do interpretacji.

W 2025 został rekomendowany na dyrektora Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie^[1].

Od 1996 roku samodzielnie tworzy scenografie przede wszystkim do spektakli operowych. Rozpoczęta w 1999 roku współpraca z Mariuszem Trelińskim zaowocowała realizacją kilkunastu tytułów operowych: Madame Butterfly^[2], Król Roger^[3], Otello, Don Giovanni, Oniegin, Dama pikowa, Andrea Chénier, La Bohème, Orfeusz i Eurydyka, Borys Godunow, Jolanta, Zamek Sinobrodego, Aleko, Traviata, Turandot, Latający Holender^[4], Salome^[5][6], Powder Her Face^[7], Tristan i Izolda^[8], Umarłe miasto, Ognisty Anioł, Halka. Z powodzeniem współpracuje z czołowymi teatrami operowymi i festiwalami na świecie, m.in. z Metropolitan Opera w Nowym Jorku^[9], Royal Opera House w Londynie^[10], Staatsoper w Berlinie, festiwalem Aix-en-Provence, Théatre Royal de la Monnaie w Brukseli, Washington Opera, Los Angeles Opera, Welsh National Opera w Cardiff, Tokyo Bunka Kaikan, Opera du Rhin w Strasbourgu, Semperoper w Dreźnie, San Francisco Opera, Oper Frankfurt, Operach Królewskich w Sztokholmie i Kopenhadze, Teatrem Maryjskim w Sankt Petersburgu, Festspielhaus w Baden-Baden, Teatrze Narodowym w Pradze i innych. Do realizacji swoich projektów operowych zapraszają go światowej sławy reżyserzy.

Spektaklem Śmierć w Wenecji rozpoczęła się jego współpraca z Keithem Warnerem, której efektem były produkcje: Króla Leara Ariberta Reimanna i Burzy Thomasa Adésa (Frankfurt), Simona Boccanegry Verdiego (Strasburg), Wesela Figara Mozarta, Diabłów z Loudun Krzysztofa Pendereckiego (Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie) oraz Otello (Royal Opera House w Londynie).

Dla japońskiego reżysera teatralnego Amona Miyamoto zaprojektował scenografię m.in. do Złotej pagody Mishimy (Kanagawa Arts Center w Jokohamie i Lincoln Festival w Nowym Jorku), a także Czarodziejski flet Mozarta (Landestheater w Linzu oraz Tokyo Bunka Kaikan) oraz Kinkakuji Mayuzumi (Opéra National du Rhin oraz Tokyo Bunka Kaikan) oraz oraz Kinkakuji Mayuzumi (Opéra National du Rhin oraz Tokyo Bunka Kaikan) i Madame Butterfly Pucciniego z kostjumami Kenzo w San Francisco Opera, Semper Oper Dreznie oraz Bunka Kaikan Hall w Tokyo.

Z Dalem Duisingiem współpracował przy realizacjach Podróży do Reims Rossiniego, Gwałtu na Lukrecji Brittena i Opowieści Hoffmanna Offenbacha (Frankfurt Oper), Medei Cherubiniego i Pasji św. Jana (Nederlandse Reisopera) oraz Jasia i Małgosi Humperdincka (Staatsteater Bern) i L’étoile Chabriera (Staatsoper Berlin).

Na zaproszenie słowackiej reżyserki Slavy Daubnerovej przygotował scenografie do oper Lolita Szczedrina w Pradze^[11] i Petersburgu, Salome w Straussa (Staatsteater Karlsruhe)^[12] oraz Melancholia Karlssona (Królewska Opera w Sztokholmie).^[13]

Zainteresowania zawodowe Borisa Kudlički nie ograniczają się tylko do opery. Od 2009 do 2018 roku wraz z Marcinem Mostafą i Natalią Paszkowską prowadził pracownię architektoniczną WWAA. Współprojektował m.in. ekspozycje polskich pawilonów na Expo w Hanowerze w 2000 roku i Expo w Szanghaju w 2010. Obecnie pracuje nad wystawą stałą w Muzeum Historii Polski, realizację której konsorcjum WWAA / Platige Image wygrało w międzynarodowym konkursie przeprowadzonym przez Muzeum. Odpowiadał m.in. za projekt trybuny dla Emira Kataru zrealizowanego w Dosze w 2015 roku i projekty wnętrz dla katarskiej telewizji Al Rayyan.

W 2018 roku wraz z partnerami Weroniką Libiszowską i Rafałem Otlogiem założył pracownię Boris Kudlička with Partners^[14] która zajmuje się projektowaniem wnętrz, rezydencji i luksusowych komercyjnych obiektów użytku publicznego. Projektował między innymi wnętrza hotelu Raffles Hotel Europejski w Warszawie^[15], restaurację Belvedere w Łazienkach Królewskich w Warszawie^[16], restaurację Epoka w Warszawie^[17], restaurację Dock19 w Warszawie, prywatne rezydencje w Katarze^[18], Centrum SPA dla klubu Al Sadd w Doha^[19], nowoczesne studio pilatesu Sense Studio w Warszawie^[20] oraz family office w Zurychu^[21]. Jest również odpowiedzialny za rewitalizację pałacu Małachowskich w Nałęczowie oraz zabytkowego zespołu pałacowo-parkowego w Oborach.

W 2018 Hotel Europejski został umieszczony na liście „World’s Greatest Places 2018” przygotowanej przez amerykański magazyn TIME. W 2020 restauracja Epoka była nominowana do międzynarodowej nagrody Restaurant & Bar Design Awards w kategorii „Colour”^[22] oraz zdobyła nagrodę magazynu Warsaw Insider w kategorii „Design”^[23].

Ważne miejsce w jego twórczości zajmuje działalność wystawiennicza i projektowa. Wraz z zespołem WWAA projektował ekspozycję stałą w Domu urodzenia Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli. W Muzeum Narodowym w Warszawie zaprojektował dwie ekspozycje: Guercino. Triumf baroku. Arcydzieła z Cento, Rzymu i kolekcji polskich oraz Brescia. Renesans na północy Włoch. Moretto-Savoldo-Moroni. Rafael-Tycjan-Lotto. Ponadto zaprojektował monumentalną wystawę Wiek teatralny na Zamku w Bratysławie^[24], współpracował z fundacja rodziny Starak przy projekcie wystawy malarstwa R. Winiarskiego oraz A. Wróblewskiego na Biennale w Wenecji w 2017 i 2024 roku oraz przygotował kuratorski koncept i projekt wystawy Space and Time we współpracy z OmenaArt Foundation w Rabat na Malcie^[25].

• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)^[26]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)^[26]
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2025)^[26][27]

• Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida za scenografię do Don Giovanniego Wolfganga Amadeusza Mozarta w Operze Narodowej w Warszawie (2003)
• Nagroda programu telewizyjnego „Pegaz” w dziedzinie teatru za scenografię do oper Eugeniusz Oniegin Piotra Czajkowskiego i Don Giovanni Wolfganga Amadeusza Mozarta w Operze Narodowej w Warszawie (2003)
• Nagroda Instytutu Teatralnego w Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej za scenografię do przedstawienia Ryszard II w Teatrze Narodowym (2005)
• słowacka nagroda teatralna Dosky (2004 i 2008)
• Złoty Medal na Praskim Quadriennale (2007 i 2015)^[28]
• Nagroda Fundacji Tatra Banka za spektakl Orfeus a Eurydika (2009)
• Srebrny Medal (wspólnie z zespołem WWAA architekci) za projekt polskiego pawilonu na światowej wystawie Expo 2010 w Szanghaju (2010)
• Nagroda Superbrands (wraz z Mariuszem Trelińskim) przyznana przez Culture.pl za wspieranie marki Polska za granicą (2015)
• Nagroda „Gwarancja Kultury” w kategorii muzyka poważna (wraz z Mariuszem Trelińskim) za triumfalny debiut na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku (2015)
• Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii Sztuki plastyczne za scenografie do oper Powder Her Face i Salome (2016)
• Nagroda ZAiKS-u w dziedzinie sztuk wizualnych (2016)^[29]

• Biografia, fotografia (cz. • ang. • niem.)
• Oficjalna strona Teatru Wielkiego – Opery Narodowej
• Boris Kudlička w bazie filmpolski.pl
• Strona pracowni Boris Kudlička with Partners