Brennus (IV wiek p.n.e.)
 Figurka Brennusa | |
| wódz Senonów | |
Brennus (gal. Brennos) – wódz celtyckiego plemienia Senonów, który zajął i złupił Rzym w lipcu 387 p.n.e.[1]
W 387 lub 386 p.n.e. (według historyków rzymskich miało to miejsce w 390 p.n.e.) najechał on Italię i zaczął grabić Clusium[1][2][3]. Sprzymierzeni z Rzymianami Kluzyńczycy wysłali do nich o pomoc[4]. Rzymscy posłowie Fabiusze namówili Kluzyńczyków do zaatakowania wojsk celtyckich. Brennus wysłał skargę do Rzymu na złamanie praw narodów dotyczących posłów i zażądał wydania Fabiuszów, do czego nie doszło, choć Rzymianie uznali winę posłów i zaproponowali finansowe odszkodowanie. Brennus odebrał to jako zniewagę i ruszył na Rzym[5]. Po pokonaniu armii konsula M. Popiliusa Lenasa w lipcu 387 lub 386 p.n.e., Brennus zdobył i złupił Rzym, ale nie udało mu się zdobyć Kapitolu, który był oblężony przez około siedem miesięcy[4][6]. Kiedy, według legendy, Galom udało się wspiąć na Skałę Tarpejską, ich obecność zdradziły gęganiem gęsi ze świątyni Junony[7]. Właśnie Brennus miał wypowiedzieć słynne słowa rzucając miecz na wagę podczas wypłacania przez Rzymian okupu: Vae victis ("Biada zwyciężonym")[1][7].
W kulturze
Włoski film fabularny z 1963 roku Brennus, wróg Rzymu, reż. Giacomo Gentilomo.
Przypisy
- 1 2 3 Krawczuk 1994 ↓, s. 53.
- ↑ Cary i Scullard 1992 ↓, s. 153.
- ↑ Jaczynowska 1986 ↓, s. 61.
- 1 2 Cary i Scullard 1992 ↓, s. 155.
- ↑ Appian, Wojny z Celtami 2.1 - 4; 3.1 - 4.
- ↑ Jaczynowska 1986 ↓, s. 62.
- 1 2 Cary i Scullard 1992 ↓, s. 156.
Bibliografia
- Max Cary, Howard Hayes Scullard: Dzieje Rzymu. Od czasów najdawniejszych do Konstantyna. Przełożył Jerzy Schawkopf. T. 1. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1992. ISBN 83-06-01859-1.
- Maria Jaczynowska: Historia starożytnego Rzymu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1986. ISBN 83-01-00268-9.
- Aleksander Krawczuk: Kronika starożytnego Rzymu. Warszawa: Iskry, 1994. ISBN 83-207-1432-X.