Brigitte Fossey
 Fossey podczas 70. MFF w Cannes, 25 maja 2017 | |
| Imię i nazwisko |
Brigitte Florence Fossey |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Zawód |
aktorka |
| Współmałżonek |
Jean–François Adam |
| Lata aktywności |
od 1952 |
 | |
Brigitte Florence Fossey (ur. 15 czerwca 1946 w Tourcoing) – francuska aktorka[1].
Życiorys
O jej karierze aktorskiej zadecydowało ogłoszenie, gdzie filmowiec poszukiwał dziewczynki w wieku od dziewięciu do dwunastu lat. Wtedy ciotka namówiła jej matkę, by zabrała 7–letnią Brigitte Fossey na casting. Reżyser René Clément zdecydował obsadzić ją w roli Paulette w dramacie Zakazane zabawy (Jeux interdits, 1952) i odniosła sukces[2]. Po maturze, zdobyła licencjat z filozofii i ukończyła szkołę tłumaczeń ustnych w Genewie, uczyła się też w nowojorskim Actors Studio[3].
W 1966 zadebiutowała na scenie w przedstawieniu Lato. Grała potem w spektaklach: Mackbett Eugène’a Ionesco (1972), Żużel Davida Hare’a (1972), Świętoszek Moliera (1972), Burżuazyjne szaleństwa Rogera Planchona (1974), Teatry A. A. Arthura Adamova (1975), Don Juan Moliera (1980) i Wróć, Jimmy Deanie (1986).
Na paryskich ekranach cieszył się powodzeniem i sukcesem artystycznym melodramat Wilki Meaulnes (Le grand Meaulnes, 1967)[4] na podstawie powieści Mój przyjaciel Meaulnes Alaina-Fourniera, gdzie zagrała postać dziewczyny snów tytułowego bohatera, Yvonne de Galais. Od 18 grudnia 1972 do 15 lutego 1973 wystąpiła jako Dominique Vernet w serialu kostiumowym ORTF Panie na Mogadorze (Les Gens de Mogador)[5]. Użyczyła głosu Kay Adams (w oryginale Diane Keaton) we francuskiej wersji językowej filmu Francisa Forda Coppoli Ojciec chrzestny (The Godfather, 1972), Daisy Buchanan (Mia Farrow) w melodramacie Jacka Claytona Wielki Gatsby (The Great Gatsby, 1974) i Mildred „Millie” Lammoreaux (Shelley Duvall) w dramacie psychologicznym Roberta Altmana Trzy kobiety (3 Women, 1977)[3]. Za postać Dominique Deschamps w komedii wojennej Claude’a Leloucha Dobrzy i źli (Le Bon et les Méchants, 1976) zdobyła nominację do Cezara dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej. Kreacja Juliette, której matka popełniła samobójstwo w dramacie Benoîta Jacquota Dzieci z ogłoszenia (Les Enfants du Placard, 1977) była nominowana do Cezara dla najlepszej aktorki. W dramacie Claude’a Sauteta Zły syn (Un mauvais fils, 1980) z Patrickiem Dewaere stworzyła sugestywną postać Catherine Segal zdolnej do poświęcenia, ale ceniącej niezależność[3].
Filmografia
- 1952: Zakazane zabawy (Jeux interdits) jako Paulette
- 1953: La corda d’acciaio jako Marcella
- 1957: Szczęśliwa droga (The Happy Road) jako Janine Duval
- 1968: Żegnaj przyjacielu (Adieu l’ami) jako Dominique „Waterloo” Austerlitz
- 1971: Raphael lub rozpustny (Raphaël ou le Débauché) jako Bernardine
- 1973: L’Ironie du sort jako Ursula
- 1974: Amerykańska dziewczyna (La Fille d’Amérique ) jako Béatrice
- 1974: Jaja (Les Valseuses) jako młoda matka w pociągu
- 1976: Calmos jako Suzanne Dufour
- 1976: Dobrzy i źli (Le Bon et les Méchants) jako Dominique Blanchot
- 1977: Mężczyzna, który kochał kobiety (L’Homme qui aimait les femmes) jako Geneviève Bigey
- 1977: Dzieci z ogłoszenia (Les Enfants du Placard) jako Juliette
- 1977: Błękitny kraj (Le pays bleu) jako Louise Morand
- 1978: Szklana cela (Die gläserne Zelle) jako Lisa Braun
- 1979: Mais ou et donc Ornicar jako Anne
- 1979: Kwintet (Quintet) jako Vivia
- 1980: Prywatka (La boum) jako Françoise Beretton
- 1981: Chanel Samotność nr 5 (Chanel Solitaire) jako Adrienne
- 1982: Imperatyw jako Yvonne
- 1982: Prywatka 2 (La boum 2) jako Françoise Beretton
- 1983: Enigma jako Karen Reinhardt
- 1988: Kino Paradiso (Nuovo Cinema Paradiso) jako Elena Mendola (dorosła)
- 2016: Józefinka (Joséphine, ange gardien, serial) jako Gabrielle Chamant
- 2018: Miłość w Wiedniu (Coup de foudre sur un air de Noël, TV) jako Monique
- 2018: Morderstwo w Valenciennes (Les Disparus de Valenciennes, TV) jako Christiane Tortois
Przypisy
- ↑ Brigitte Fossey. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-03-06]. (ang.).
- ↑ Brigitte Fossey biographie. AlloCiné. [dostęp 2022-03-06]. (fr.).
- 1 2 3 Ludzie: Właściwa sceneria. „Film”. nr 7 (1664/XXXVI), s. 24, 15 lutego 1981. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
- ↑ Na ekranach Paryża. „Film”. nr 8 (1003/XXIII), s. 16, 25 lutego 1968. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
- ↑ Kinorama: Brigitte Fossey. „Film”. nr 9 (1716/XXXVII), s. 8, 23 maja 1982. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
Bibliografia
- François–Guillaume Lorrain: Les Enfants du cinéma. Grasset, 2011, s. 304. ISBN 978-2246790754.
Linki zewnętrzne
- Brigitte Fossey w bazie IMDb (ang.)
- Brigitte Fossey w bazie Filmweb
- Brigitte Fossey w bazie Discogs.com (ang.)