Broń miotająca
Przykłady broni miotających:
neurobalistyczna (kusza)
barobalistyczna (trebusz)
pneumatyczna (wiatrówka)
pirobalistyczna (karabinek automatyczny)
neurobalistyczna (kusza)
barobalistyczna (trebusz)
pneumatyczna (wiatrówka)
pirobalistyczna (karabinek automatyczny)
Broń miotająca – broń wyrzucająca pocisk za pomocą energii mechanicznej lub chemicznej.
Podział
W zależności od rodzaju energii, jaka wykorzystywana jest przez broń miotającą, dzieli ją na[1]:
- neurobalistyczną – wykorzystanie sprężystości materiału użytego do budowy urządzeń miotających;
- barobalistyczną – wykorzystanie dźwigni i siły odśrodkowej;
- pneumatyczną – wykorzystanie energii sprężonego gazu (najczęściej powietrza atmosferycznego bądź dwutlenku węgla)
- pirobalistyczną – wykorzystanie energii gazów powstałych podczas spalania ładunku miotającego (najczęściej prochu), obecnie najpopularniejsza.
Przykłady
Przypisy
- ↑ Krupa (red.) 2007 ↓, s. 114.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.
- Andrzej Krupa (red.): Encyklopedia wojskowa: dowódcy i ich armie, historia wojen i bitew, technika wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-15175-1.