Bronisław Chromy

Bronisław Chromy

Bronisław Chromy (2010)
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1925 Leńcze
Data i miejsce śmierci	4 października 2017 Kraków
Zawód, zajęcie	artysta rzeźbiarz, medalier, malarz, rysownik, pedagog
Odznaczenia

Rzeźby Bronisława Chromego

6 czerwca 2022

Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Bronisław Chromy (ur. 3 czerwca 1925 w Leńczach, zm. 4 października 2017 w Krakowie^[1][2]) – polski artysta rzeźbiarz, medalier, malarz, rysownik, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie^[3].

Urodził się we wsi Leńcze k. Lanckorony jako syn Andrzeja i Marii z domu Sikora^[4], w niezamożnej wielodzietnej rodzinie, która z trudem zaspokajała swoje potrzeby. Śmierć ojca zmusiła go do ciężkiej pracy w rodzinnym gospodarstwie rolnym i poważnie utrudniła rozwijanie wrodzonych zdolności artystycznych.

Po II wojnie światowej, za sprawą starszego brata Jana, znalazł zatrudnienie w artystycznej odlewni metalu Franciszka Tieslera^[5] przy ul. Rymarskiej w Krakowie. Tutaj na jego prace zwrócił uwagę popularny w owym czasie rzeźbiarz – Karol Hukan, za którego namową i poleceniem rozpoczął – po uprzednim, w błyskawicznym tempie, w trybie eksternistycznym, ukończeniu krakowskiego Liceum Sztuk Plastycznych – studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie był uczniem Xawerego Dunikowskiego. Studia ukończył w 1956^[6]. Kilkakrotnie aresztowany przez UB, parę razy trafił do krakowskiego więzienia na Montelupich. Został pedagogiem ASP, początkowo, przez 17 lat w jej filii w Katowicach, a od połowy lat 70. w samym Krakowie w pracowni rzeźby na wydziale grafiki tej uczelni.

W latach 1983–1990 był członkiem Narodowej Rady Kultury. W latach 1986–1989 należał do Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego, a w latach 1988–1990 – Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa^[7]. Od 1994 był członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności^[8].

Brał udział w wystawach krajowych i zagranicznych; wystawy indywidualne m.in. w Krakowie (1961, 1962, 1964, 1965, 1967, 1969, 1972, 1974), w Warszawie (1968, 1978), Zakopanem (1969, 1973), Toruniu, Białymstoku, Katowicach i Łomży.

Pozaartystyczną pasją Bronisława Chromego, już na I roku studiów, stało się żeglarstwo i Mazury. Pierwszy patent żeglarski (żeglarza) uzyskał w studenckim ośrodku żeglarskim w Giżycku, nad jeziorem Niegocin. Za namową szwagra (leśniczego w leśnictwie Piekło) kupił w Wielowsi k. Ostródy zrujnowany dom, który przebudował według własnego projektu jako swój „Dom Letniej Pracy Twórczej”, gdzie przede wszystkim malował. Prace powstałe w tym letnim plenerze prezentował następnie w swojej galerii autorskiej w Krakowie^[9]. Inną pasją Bronisława Chromego była twórczość poetycka, zwieńczona wydanymi tomikami, m.in. tomik pt. „Słowem rzeźbione”.

Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.

• „Sowy”, planty w Krakowie (1961)
• Figura św. Józefa w kościele oo. redemptorystów w Toruniu^[10]
• Krzyż w kościele pw. Ducha Świętego w Szczecinku (1966)
• Rzeźba smoka wawelskiego koło Smoczej Jamy (1970)
• Fontanna „Grajków” na placu Wolnica w Krakowie (1974)
• Pomnik braterstwa broni partyzantów polskich i radzieckich na Porytowym Wzgórzu w Lasach Janowskich (1974)
• Pomnik nagrobny Nikifora Krynickiego (1975)
• Pomnik 50-lecia pierwszej komuny miejskiej w Czeladzi (1977)
• „Ukrzyżowanie. Z życia do życia”, postać Chrystusa w kościele Arka Pana w Nowej Hucie (1977)
• Pomnik Żołnierza Polskiego w Katowicach (1978)
• Pomnik Jana Pawła II w Tarnowie (1981)
• Drzwi kościoła pw. św. Maksymiliana Kolbego w Tarnowie
• Pietà w kościele w Nowym Sączu-Zawadzie (1981)
• Drzwi w brązie w kościele w Nienadówce koło Rzeszowa, poświęcone pomordowanym w obozach koncentracyjnych (1980)
• Pomnik radziecko-polskiego braterstwa broni w Riazaniu (1983)
• Narcyz Wiatr „Zawojny”, planty w Krakowie
• Stacje drogi krzyżowej i metaloplastyka ołtarzowa z postacią Chrystusa w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej (1984)
• Pomnik ku czci wojska polskiego z okazji 40. rocznicy zakończenia II wojny światowej w Krynicy-Zdroju; inskrypcja na pomniku: „Obrońcom – zwycięzcom” (1985)
• Pomnik Żołnierzom Polskim Walczącym na Wszystkich Frontach II WŚ, Kraków ul. Powiśle (1992)
• Statuetka „Oskar serca / Serce za serce” wręczana najhojniejszym sponsorom Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii im. prof. Zbigniewa Religi (1992)
• Pomnik Jana Pawła II w Zielonkach (1998)
• Pomnik „Piwnicy pod Baranami” w parku Decjusza w Krakowie (2000)
• Pomnik psa Dżoka w Krakowie (2001)
• Pomnik Jana Pawła II w Leńczach (2002)
• Pomnik Fryderyka Chopina w Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce (2010)
• Pomnik Fryderyka Chopina przy ul. Oławskiej we Wrocławiu (2010)
• Medal im. Michała Oczapowskiego^[11].

• Słowem rzeźbione [tomik wierszy], Kraków.
• Kamień i marzenie [autobiografia], Kraków 2005.

• Nagroda Miasta Krakowa (1972)^[12]
• Grand Prix za medal ku czci Dantego w Rawennie (1973)
• Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia (1979)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (16 kwietnia 1999, w uznaniu wybitnych zasług dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej)^[13]
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)^[14]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony dla Kultury Narodowej” (1986)^[15]
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[16]
• Order Przyjaźni Narodów (ZSRR, 1987)^[17]
• Nagroda „Trybuny Ludu” (1984)^[18]

• Kto jest kim w Polsce. Edycja 3, Warszawa 1993.
• Madeyski Jerzy, Bronisław Chromy, Kraków 1994.
• Bronisław Chromy, Kamień i marzenie [autobiografia], Kraków 2005.
• Helwak Danuta, Bronisław Chromy – krakowski artysta w Wielowsi, [w:] „Zapiski Zalewskie” [biuletyn Towarzystwa Miłośników Ziemi Zalewskiej], 2012, nr 23, s. 40–43.

• Galeria Autorska Bronisława Chromego w Krakowie
• Bronisław Chromy na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”