Bronisław Hackbeil
.jpg) Portret autorstwa Wojciecha Kossaka | |
 podpułkownik lekarz | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small} .svg.png){kind=small}    | |
.png){kind=small}
Bronisław Marian Hackbeil (ur. 25 marca 1878, zm. 1 września 1945) – polski lekarz z tytułem doktora, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 25 marca 1878. Ukończył studia medyczne uzyskując tytuł doktora. Służył w c. i k. Armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1917 roku pełnił służbę w Szpitalu Garnizonowym Nr 15 w Krakowie. Na stopień lekarza sztabowego (niem. Stabsarzt[1]) został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917 roku[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu majora jako były oficer armii austriackiej[3]. Został awansowany do stopnia podpułkownika lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924 był dowódcą 5 batalionu sanitarnego w Krakowie[6][7]. W 1928 jako podpułkownik przeniesiony w stan spoczynku zamieszkiwał w Krakowie[8]. W 1934 jako oficer w stanie spoczynku był przydzielony do Kadry Zapasowej 5 Szpitala Okręgowego i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto[9].
3 listopada 1922 został wybrany do Izby Lekarskiej w Krakowie[10]. Na przełomie lat 20./30. był lekarzem chorób wewnętrznych w Krakowie[11]. 16 czerwca 1934 towarzyszył Eugenii Pierackiej w drodze z Nowego Sącza do Warszawy po śmierci jej syna, zamordowanego dzień wcześniej ministra Bronisława Pierackiego[12]. Do 1939 był przypisany do adresu ulicy F. Szopena 23[13]. Był dyrektorem schroniska dla inwalidów wojennych oraz kierownikiem referatu inwalidzkiego PCK[14].
b.jpg)
Był żonaty[14]. Zmarł 1 września 1945[14]. Został pochowany na krakowskim cmentarzu wojskowym–Rakowickim 4 września 1945 (w tym samym miejscu został pochowany ppłk inż. Jan Hackbeil, żyjący w latach 1885–1950, oficer i mierniczy przysięgły)[14][15][16].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Stopień lekarza sztabowego był odpowiednikiem stopnia majora.
- 1 2 3 4 5 Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1688.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: 1922, s. 36.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1198.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1079.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1150.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1043.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 892.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 376, 770.
- ↑ Wybory do Izby Lekarskiej w Krakowie. „Dziennik Urzędowy Województwa Krakowskiego”, s. 12, Nr 14 z 15 listopada 1922.
- ↑ Spis lekarzy umówionych dla państwowej pomocy lekarskiej, zamieszkałych w Krakowie. „Krakowski Dziennik Wojewódzki”, s. 89, Nr 6 z 15 marca 1930.
- ↑ Bronisław Pieracki. Generał brygady, minister spraw wewnętrznych, poseł na sejm, żołnierz, mąż stanu, człowiek. Warszawa: Instytut Propagandy Państwowo-Twórczej, 1934, s. 68-69.
- ↑ Książka telefoniczna. genealogyindexer.org, 1939. s. 389. [dostęp 2017-03-17].
- 1 2 3 4 Bronisław Hackbeil. Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 4, Nr 209 z 3 września 1945.
- ↑ Ogłoszenie. „Dziennik Polski”, s. 8, Nr 244 z 6 września 1946.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Bronisław Hackbeil. rakowice.eu. [dostęp 2017-03-17].
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.