Bronisław Koskowski

Bronisław Koskowski

1928
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1863 Łaszczów, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1946 Warszawa, Polska
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski
Zawód, zajęcie	farmaceuta
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor

Bronisław Koskowski (ur. 12 listopada 1863 w Łaszczowie, zm. 9 kwietnia 1946 w Warszawie) – polski farmaceuta i organizator studiów farmaceutycznych w Warszawie, działacz społeczny^[1].

Syn Henryka, który był właścicielem apteki oraz Pelagii z Jasieńskich^[2]. W latach 1884–1886 studiował na oddziale farmaceutycznym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał dyplom prowizora farmacji^[2]. Po ukończeniu studiów objął aptekę w Łaszczowie^[2], gdzie od 1886 prowadził badania nad higieną i jakością środków spożywczych.

Prowadził działalność patriotyczną^[3]. Brał udział w przerzucie nielegalnych wydawnictw i prasy ("Polak" i "Przegląd Wszechpolski") z Galicji na tereny Zamojszczyzny. W 1896 carska żandarmeria wpadła na trop łaszczowskiego farmaceuty^[2], czego następstwem była rewizja jego mieszkania i konieczność wyprowadzenia się do Lwowa^[3]. Pełnił tam funkcję dyrektora Szkoły Farmaceutycznej, a także redaktora „Czasopisma Towarzystwa Aptekarskiego”^[3]. Był także założycielem fabryki chemicznej „Tlen”^[3]. Ponadto w okresie 1896–1908 prowadził kursy farmaceutyczne we Lwowie i w Warszawie, a w latach 1905–1908 należał do Ligi Narodowej^[4]. W 1908 przeniósł się do Warszawy i został kierownikiem firmy farmaceutycznej „Karpiński”^[3]. Od 1915 wykładał propedeutykę farmaceutyczną na Uniwersytecie Warszawskim^[3].

Był pracownikiem Rady Lekarskiej Tymczasowej Rady Stanu^[5].

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu nauki i pracy obywatelskiej”^[6].

W latach 1922–1931 i 1945–1946 był profesorem farmacji stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego, w tym wykładowcą Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Warszawskiego^[1]. W maju 1925 zorganizował Komitet Budowy Gmachu dla Wydziału Farmaceutycznego UW^[7].

W czasie niemieckiej okupacji Warszawy współorganizował i prowadził tajne studia farmaceutyczne^[2]. Konspiracyjne dyplomy magistrów farmacji miały formę listu prywatnego, pisanego przez Koskowskiego do absolwenta o bezprzedmiotowej treści, lecz rozpoczynającego się słowami: Szanowny Panie Magistrze; Szanowna Pani Magister, a podpisywane były pseudonimem „Kazimierz Broniowski”^[3]. Wszystkie wystawione w ten sposób dyplomy były honorowane przez odradzające się po wojnie struktury akademickie i władze.

W 1945 został prezesem Naczelnej Izby Aptekarskiej^[1].

Zmarł 9 kwietnia 1946 i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim, kwatera 142-VI-5^[8].

• Podręcznik analizy chemicznej wody do picia (1909)
• Receptura czyli Prawidła przepisywania i przyrządzania leków (1916)
• Propedeutyka farmaceutyczna (1932)
• Analityka kapilarna (1933)
• Zarys historii leków (1935)^[1]

12 października 1999 – Naczelna Rada Aptekarska, przyjęła uchwałę o ustanowieniu medalu im. prof. Bronisława Koskowskiego, który jest najwyższym odznaczeniem przyznawanym osobom zasłużonym na rzecz aptekarstwa polskiego^[9][2].

Jego imię nosi jedna z sal wykładowych Wydziału Farmaceutycznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, w budynku przy ul. Banacha w Warszawie^[10].

• Mała Encyklopedia Medycyny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979. ISBN 83-01-00200-X. Brak numerów stron w książce

• Łaszczów: wczoraj-dziś-jutro. Urząd Miasta w Łaszczowie, 2010. ISBN 978-83-924534-6-8. Brak numerów stron w książce

• Publikacje Bronisława Koskowskiego w bibliotece Polona