Bronisław Maksymilian Majewski
 Bronisław Maksymilian Majewski.jpg | |
| Pełne imię i nazwisko |
Bronisław Maksymilian Majewski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 sierpnia 1898 |
| Odznaczenia | |
 _3r_BAR.svg.png){kind=small} | |
Bronisław Maksymilian Majewski, ps. „Łokietek”[1], „Mur”, „Piorun”[2] (ur. 2 sierpnia 1898 w Warszawie, zm. ?) – polski działacz niepodległościowy i społeczny oraz urzędnik kolejowy.
Życiorys
Urodził się 2 sierpnia 1898 w Warszawie, ówczesnej stolicy Królestwa Polskiego, w rodzinie Wincentego i Franciszki z Gazdurów[1][2][3].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 3. kompanii 1 pułku piechoty Legionów Polskich[3]. W Wojsku Polskim służył kolejno w 3 pułku piechoty Legionów, 9 pułku piechoty Legionów oraz 22 pułku piechoty[3]. Po zakończeniu działań wojennych został zdemobilizowany w stopniu plutonowego[4].
9 lipca 1928 prezydent RP mianował go podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 1458. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 22 pułku piechoty w Siedlcach[5]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „reklamowany na 12 miesięcy”[6]. W 1935 jego promocja na stopień podporucznika została unieważniona[7].
W latach 30. XX wieku był zatrudniony na stacji kolejowej Warszawa Wschodnia i mieszkał w Miłosnej[1]. Pełnił społecznie funkcję referenta Przysposobienia Wojskowego w Okręgu Warszawskim Kolejowego Przysposobienia Wojskowego[8].
Wziął udział w powstaniu wraszawskim jako kapitan saperów[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9][1][10]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[8]
Przypisy
- 1 2 3 4 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-09].
- 1 2 3 Bronisław Majewski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-05-09].
- 1 2 3 Majewski Bronisław Maksymilian, ps. „Łokietek”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-05-09].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 193.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 193, 204.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 48, 814.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 797.
- 1 2 Kolejowe Przysposobienie Wojskowe : Z działalności ogniska K.P.W. Warszt. Warszawa Wschodnia. „Polski Obrońca”. 4–5, s. 10, lipiec–sierpień 1931. Warszawa.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-09].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.