Bronisław Radziszewski

Był synem Franciszka (1798-1869) i Franciszki z domu Wejnert. W 1855 ukończył gimnazjum w Warszawie, po czym podjął studia przyrodnicze na uniwersytecie w Moskwie (1855-1861). Od października 1862 do czerwca 1863 był nauczycielem przyrody w III Gimnazjum w Warszawie.

Po upadku powstania wyjechał do Belgii, gdzie w latach 1864-1867 studiował chemię w Gandawie. Doktoryzował się w 1867, po czym przez trzy lata był asystentem chemii na Uniwersytecie w Leuven.

Brał aktywny udział w powstaniu styczniowym - jako:

• pomocnik sekretarza stanu Rządu Narodowego Józefa Kajetana Janowskiego
• komisarz rządowy i pełnomocny w woj. augustowskim (pod pseudonimem: Ignacy Czyński)

W 1870 zamieszkał w Krakowie, gdzie był zastępcą profesora chemii w Instytucie Technicznym i nauczycielem w Szkole Realnej.

W czerwcu 1872 uzyskał nominację na profesora chemii ogólnej i farmaceutycznej Uniwersytetu Lwowskiego. Był pierwszym profesorem chemii ULw, który wykładał ten przedmiot po polsku. Był także kierownikiem Katedry i Studium Farmaceutycznego oraz dyrektorem Instytutu Chemicznego. W 1874 został profesorem zwyczajnym, w roku akademickim 1879-1880 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego, a w 1882-1883 rektora ULw. W 1910 ustąpił ze stanowiska profesora^[2].

Był bardzo aktywny w życiu społecznym. W latach 1874–1903 był radnym miasta Lwowa. Jako rektor zasiadał w Sejmie Krajowym. W 1873 wraz z Feliksem Kreutzem i Julianem Niedźwiedzkim założył Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika^[3], którego był członkiem zarządu, a w latach 1877-1878 i 1890-1891 przewodniczącym. W założonym przez siebie czasopiśmie Kosmos opublikował w latach 1876-1913 135 artykułów. Był członkiem Akademii Umiejętności (od 1874 członkiem korespondentem, od 1881 członkiem czynnym), członkiem Akademii Nauk w Pradze, członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Aptekarskiego, Towarzystwa Chemików Czeskich w Pradze, Krajowej Rady Górniczej, komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli szkół średnich. 10 czerwca 1897 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Lwowa oraz Medal miasta Lwowa^[4][5].

Dla uczczenia zasług pochowany na koszt miasta na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[6].