Bronisław Szostak

Bronisław Szostak
Ilustracja
mjr dypl. Bronisław Szostak
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1894
Spiczyńce

Data i miejsce śmierci

25 września 1939
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Biuro Inspekcji GISZ
1 pułk piechoty rez.

Stanowiska

oficer dyspozycyjny NW
d-ca pułku piechoty

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Bronisław Szostak (ur. 24 kwietnia 1894[a] w Spiczyńcach, zm. 25 września 1939 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 24 kwietnia 1894 w Spiczyńcach jako syn Antoniego[2]. Z dniem 1 listopada 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1925/1927[3]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 28 października 1927, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu nad Bugiem na stanowisko kierownika referatu[5][6]. W marcu 1931 został przeniesiony do 82 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem na stanowisko dowódcy batalionu[7][8]. W grudniu 1932 zakończył staż liniowy i wrócił do DOK IX[9]. W październiku 1933 został przeniesiony do Biura Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie[10]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 17. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W marcu 1939 pełnił służbę w Biurze Inspekcji GISZ na stanowisku oficera dyspozycyjnego[12].

Po wybuchu II wojny światowej początkowo na stanowisku oficera do zleceń Naczelnego Wodza, w okresie późniejszym objął dowództwo improwizowanego dwubatalionowego 1 pułku piechoty rez. w 29 Brygadzie Piechoty[13]. Uczestniczył między innymi w walkach o Zamość, gdzie też prawdopodobnie dostał się 23 września 1939 do niemieckiej niewoli.

Przetransportowany do Jarosławia, a następnie samolotem do Grodziska. Tu, w sztabie niemieckiej 8 Armii, razem z ppłk. Karolem Matzenauerem zostali zaznajomieni z sytuacją na froncie, a następnie (25 września 1939) odesłani samochodem do Warszawy, by zameldować dowódcy obrony stolicy o bezsensowności dalszej walki[14]. Tego samego dnia nocą ppłk Szostak poszedł do swego mieszkania spotkać się z żoną. Tu poniósł śmierć w niewyjaśnionych okolicznościach[15] (prawdopodobnie popełnił samobójstwo).

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 17-2-4)[16].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „24 marca” na „24 kwietnia” 1894[1].

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 25.
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-01-22].
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 115 z 30 października 1925 roku, s. 621.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 125, 181.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 610.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 7.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
  12. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 416.
  13. ↑ Kryska-Karski 1996 ↓, s. 421.
  14. ↑ Głowacki 1969 ↓, s. 258.
  15. ↑ Janowski 1984 ↓, s. 166.
  16. ↑ Miasto st. Warszawa - Cmentarze (wyszukiwarka).
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 481.
  18. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  19. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
  20. ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Tadeusz Kryska-Karski: Straty korpusu oficerskiego 1939–1945. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna, 1996. ISBN 0-85065-252-9.
  • Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1969. ISBN 83-11-07109-8.
  • Julian Janowski: Dziennik zastępcy dowódcy obrony Warszawy w 1939 roku (w: Obrona Warszawy 1939 we wspomnieniach). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984. ISBN 83-11-07128-4.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.