Bruzda ostrogowa

Bruzda ostrogowa (łac. sulcus calcarinus) – głęboka bruzda położona na przyśrodkowej powierzchni płata potylicznego mózgu, stanowiąca dolne ograniczenie klinka. Zarówno dolna, jak i górna ściana bruzdy pokryta jest pierwszorzędową korą wzrokową (pole 17 Brodmanna)^[1].

Przebieg

Rozpoczyna się poniżej płata ciała modzelowatego i biegnie ku tyłowi, w kierunku bieguna potylicznego. Jej część przednia łączy się z bruzdą ciemieniowo-potyliczną, natomiast odcinek końcowy zwykle rozdziela się na gałąź wstępującą i zstępującą, które mogą przechodzić z powierzchni przyśrodkowej na górno-boczną^[2].

Filogeneza

Filogenetycznie bruzda ostrogowa wywodzi się z dwóch odrębnych zawiązków (przedniego i tylnego), które u niektórych gatunków zwierząt zachowują postać dwóch oddzielnych rowków. U człowieka ich pozostałością jest zakręt klinkowo-językowy przedni, dzielący dno bruzdy na część przednią i tylną^[2].

Przypisy

↑ OlgierdO. Narkiewicz OlgierdO. i inni, Anatomia człowieka: podręcznik dla studentów. T. 4, [Szyja, głowa, mózgowie], Wydanie I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 278-279, ISBN 978-83-200-4109-5 [dostęp 2025-05-28] .
1 2 JózefJ. Markowski JózefJ. i inni, Układ nerwowy ośrodkowy, Wyd. 6, t. t.4, Anatomia człowieka : podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy / Adam Bochenek, Michał Reicher, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2014, s.321, ISBN 978-83-200-4733-2 [dostęp 2025-05-28] .

[1] OlgierdO. Narkiewicz OlgierdO. i inni, Anatomia człowieka: podręcznik dla studentów. T. 4, [Szyja, głowa, mózgowie], Wydanie I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 278-279, ISBN 978-83-200-4109-5 [dostęp 2025-05-28] .

[:0-2] 1 2 JózefJ. Markowski JózefJ. i inni, Układ nerwowy ośrodkowy, Wyd. 6, t. t.4, Anatomia człowieka : podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy / Adam Bochenek, Michał Reicher, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2014, s.321, ISBN 978-83-200-4733-2 [dostęp 2025-05-28] .

[1]

[2]