Brzana aralska
| Luciobarbus brachycephalus[1] | |||
| (Kessler, 1872) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
brzana aralska | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
![]() | |||
Brzana aralska[3] (Luciobarbus brachycephalus[4]) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), największa z brzan.
Występowanie
Jezioro Aralskie oraz dolny bieg rzek Amu-darii i Syr darii.
Cechy morfologiczne
Osiąga 80–100 (120) cm długości. Linia brzucha prawie prosta, kark wyraźnie zarysowany, wypukły (zwłaszcza u dorosłych osobników). Pysk spiczasty. Wargi mięsiste z 4 równej długości wąsikami, z których przednia para sięga poza oko. Łuski małe 67–76 (zazwyczaj 70–71) w linii bocznej. W płetwie grzbietowej 10–11 promieni. Jej nasada jest wysunięta ku przodowi. Pierwszy promień tylko lekko zgrubiały i jedynie na dole lekko piłkowany. W płetwie odbytowej 8 promieni. Wszystkie płetwy są krótkie i wąskie. Zęby gardłowe 3-rzędowe o wzorze 5.3.2–2.3.5.
Grzbiet i boki do linii bocznej ciemne, brązowoszare. Strona brzuszna jasna, srebrzysta. U nasady łusek ciemnozielona plamka. Wszystkie płetwy szare, jedynie odbytowa lekko żółtawa.
Odżywianie
Zjada głównie mięczaki (ślimaki, małże), a także robaki skorupiaki i larwy owadów.
Rozród
Ryba anadromiczna. Wędrówki odbywa w okresie od IV do VII małymi stadami do dolnego biegu dopływów. Ikra, w liczbie do 1 259 000, jest kleista i składana na płytkich żwirowych i piaszczystych łachach.
Przypisy
- ↑ Luciobarbus brachycephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Luciobarbus brachycephalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
- ↑ Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 5 sierpnia 2013 [dostęp 2013-08-28] (ang.).
Bibliografia
- Mały słownik zoologiczny: ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
- Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
- Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7.

