Buj-Tur Stanisławów

Buj-Tur Stanisławów

"Буй-Тур" Станиславів

Pełna nazwa	Klub Sportowy Buj-Tur Stanisławów
Data założenia	1922
Data rozwiązania	1926
Państwo	Polska
Siedziba	Stanisławów
Prezes	Omelan Karatnycki
Stroje domowe Stroje wyjazdowe

Buj-Tur Stanisławów (ukr. КС "Буй-Тур" Станиславів) – ukraiński klub piłkarski z siedzibą w mieście Stanisławów (obecnie Iwano-Frankiwsk na Ukrainie), założony na początku 1922 przez społeczność ukraińską. Rozwiązany w 1926.

Piłkarska drużyna Buj-Tur została założona w Stanisławowie na początku 1922 roku. To właśnie wiosną tego roku liderzy "Buj-Tura" po raz pierwszy ogłosili swoje istnienie szerszej opinii publicznej we Lwowie, gdzie wraz z przedstawicielami czterech innych przedwojennych ukraińskich stowarzyszeń regionu postanowili zjednoczyć się w Ukraiński Sportowy Sojusz^[1]. Nazwa klubu pochodzi od imienia księcia Buj-Tura Wsiewołoda, bohatera znanej poezji czasów starożytnej Rusi Kijowskiej "Słowo o wyprawie Igora".

Radny miejski Omelan Karatnycki sprawował nadzór finansowy i administracyjny nad zespołem przez cały okres jego istnienia.

Pierwsze piłkarskie mistrzostwa Ukraińskiego Sportowego Sojuszu, w których brali udział piłkarze klubu, odbyły się w 1924 roku. W dwurundowym turnieju przeciwnikami Buj-Tura byli zawodnicy lwowskiej Ukrainy i przemyskiego Berkuta. Z nieznanych powodów klub rozgrywał mecze u siebie w mistrzostwach na neutralnych boiskach – w Kałuszu (dwukrotnie) i we Lwowie. W rezultacie drużyna Stanisławowa zajęła 2. miejsce w mistrzostwach, za bardziej doświadczonymi piłkarzami "Ukrainy".

Ponieważ Buj-Tur był członkiem Ukraińskiego Sportowego Sojuszu, zgodnie z obowiązującymi przepisami, musiał rywalizować, nawet w meczach towarzyskich, przede wszystkim z drużynami będącymi członkami tego związku. Z tego powodu piłkarze klubu stale odczuwali brak praktyki w grze. Dlatego wielu z nich równoległe występowali w barwach innych piłkarskich drużyn Stanisławowa w lokalnych rozgrywkach.

Najbardziej pamiętnym meczem w krótkiej biografii klubu można nazwać towarzyski mecz we Lwowie z miejscową "Ukrainą" rozegrany 4 maja 1924 roku. W nim zawodnicy Stanisława niespodziewanie pokonali gospodarzy wynikiem 4:0^[2].

W 1925 roku z powodu braku chętnych do rywalizacji drużyn nie odbyły się kolejne mistrzostwa Ukraińskiego Sportowego Sojuszu]. Dlatego też klub ograniczył swoją działalność jedynie do indywidualnych spotkań towarzyskich. W następnym roku, który okazał się ostatnim w historii istnienia klubu, piłkarze ograniczyli się do zaledwie trzech meczów z miejscowymi drużynami stanisławowskimi – dwukrotnie Ukraińcy grali z polską Górką i raz z żydowską Hakoah.

Głód gier, pomnożony przez brak wsparcia finansowego, ostatecznie doprowadził w 1926 roku do zakończenia dalszej działalności klubu. W 1927 roku wielu piłkarzy Buj-Tura utworzyło bazę nowej drużyny "Sokił", utworzonej w Stanisławowie w czytelni Proswita na Górce^[3].

We wrześniu 1939, kiedy wybuchła II wojna światowa, klub przestał istnieć.

• Mistrzostwa Ukraińskiego Związku Sportowego:
  • wicemistrz (1x): 1924

• Mychajło Kosacz
• Mychajło Kopanyki
• Jarema Popel
• Jewstachij Kozło

• Bystrzyca Stanisławów
• Rewera Stanisławów
• Sokół Stanisławów
• Stanisławowia Stanisławów
• Strzelec Górka Stanisławów
• Strzelec Raz Dwa Trzy Stanisławów
• Prołom Stanisławów
• Sokił III Stanisławów
• USK Stanisławów
• Jedność Stanisławów
• Victoria Stanisławów
• Hakoah Stanisławów
• Jordan Stanisławów

• Острів Галичина : ТРЕТІЙ СЕКТОР. Історія Прикарпатського футболу: футбольні прем'єри Станиславова. octpib.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ukr.).
• Альманах Станиславівської землі : збірник матеріялів до історії Станиславова і Станиславівщини / ред. Б. Кравців. Нью-Йорк; Торонто; Мюнхен: Вид. Центрального Комітету Станиславівщини, 1975, s. 341-343. (ukr.).
• Дейчаківський І.: Копаний м’яч у Станиславові. Івано-Франківськ: Лілея-НВ, 2010, s. 24-26. (ukr.).
• Денис Мандзюк: Копаний м'яч. Коротка історія українського футболу в Галичині: 1909-1944. Львів: Вид-во Старого Лева, 2016, s. 44-56. (ukr.).