Bulgaralpine

Bulgaralpine

Alpine A110, na którego licencji powstał Bulgaralpine
Producent	Metalchim
Projektant	Jean Rédélé
Okres produkcji	1967–1969
Miejsce produkcji	Płowdiw
Dane techniczne
Segment	sportowe

Bulgaralpine (bułg. Булгаралпин) – samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany w Płowdiwie w Bułgarii w latach 1967–1969 na licencji francuskiego Alpine A110.

Pod koniec 1966 roku Jean Rédélé, założyciel francuskiej marki Alpine, odwiedził Sofię na zaproszenie bułgarskiego przedsiębiorstwa ETO Bulet. Firma ta, istotna dla rozwoju motoryzacji w Bułgarii, odpowiadała m.in. za produkcję licencyjnych modeli Renault 8 i 10 pod nazwą Bulgarrenault. Wizyta Rédélego zbiegła się z testami Alpine A110, które na nowo budowanej obwodnicy Sofii przeprowadził znany bułgarski kierowca rajdowy Ilija Czubrikow. Auto zrobiło duże wrażenie, co doprowadziło do propozycji współpracy – Francuzi dostarczyli silniki, a także wysłali specjalistów do przeszkolenia lokalnych inżynierów^[1].

W ramach tej kooperacji zakupiono licencję o wartości 8 mln franków francuskich, obejmującą m.in. narzędzia i maszyny. Nadwozia nowych aut wykonywano z włókna szklanego, które sprowadzano początkowo z Francji, a następnie z NRD i PRL^[2]. Już pod koniec 1967 roku, w fabryce w Płowdiwie^[2], zmontowano pierwsze egzemplarze Bulgaralpine, co zbiegło się z sukcesami Alpine A110 na rynkach europejskim i amerykańskim. W 1968 roku dwa egzemplarze Bulgaralpine wystartowały w Rajdzie Monte Carlo (jednym kierował Czubrikow^[3]), a ETO Bulet stworzyło nawet własny zespół wyścigowy^[1].

Chociaż oryginalne plany zakładały, że produkowany będzie jeden samochód dziennie^[4], to dokładna liczba wyprodukowanych Bulgaralpine nie jest znana. Źródła podają od 60 do 150 sztuk – część pozostała w kraju, część trafiła na eksport. Według niektórych doniesień umowę z Alpine zerwano z powodu naruszenia zakazu eksportu. Braki dokumentacji utrudniają precyzyjne ustalenia. Wiadomo natomiast, że auta te wykorzystywano głównie w sportach motorowych aż do końca lat 70. XX wieku^[1].

Część pojazdów trafiła także w ręce prywatnych właścicieli, mimo że nie było to oficjalnie dopuszczone. Przykładem jest reżyser Wasił Mirczew, który swoim Bulgaralpine w 1969 roku pokonał trasę z Sofii do Cannes w zaledwie 16 godzin^[1]. Ówczesna cena samochodu wynosiła 8200 lewów^[4].

Produkcję, która miała miejsce w płowdiwskim przedsiębiorstwie Metalchim, zakończono w 1969 roku^[5].