Camila Giorgi
_(52144109648).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 grudnia 1991 |
| Wzrost |
168 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny |
2006 |
| Zakończenie kariery |
2024 |
| Trener |
Sergio Giorgi |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
4 WTA, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
26 (22 października 2018) |
| Australian Open |
3R (2015, 2019, 2020, 2022, 2023) |
| Roland Garros |
4R (2022) |
| Wimbledon |
QF (2018) |
| US Open |
4R (2013) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 0 ITF |
| Australian Open |
1R (2013) |
| Strona internetowa | |
Camila Giorgi (ur. 30 grudnia 1991 w Maceracie) – włoska tenisistka.
Kariera tenisowa
Starty w zawodowych meczach rozpoczęła w sierpniu 2006 roku, biorąc udział w niewielkim turnieju ITF w Baku. Zagrała tam dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów i osiągnęła spory sukces jak na debiut, docierając do półfinału imprezy. Podobne osiągnięcie powtórzyła dwa tygodnie później, na turnieju w Dżakarcie, tym razem przebijając się do fazy głównej z kwalifikacji. W latach 2007 i 2008 wielokrotnie startowała w podobnych turniejach, ale nie powtórzyła osiągnięć z roku 2006. Pierwszy sukces przyszedł we wrześniu 2009 roku, w Katowicach. Najpierw wygrała kwalifikacje, pokonując w decydującym o awansie meczu Irynę Kurjanowicz, a potem wygrała cały turniej, pozostawiając w pokonanym polu takie zawodniczki jak: Magdalena Kiszczyńska, Sandra Záhlavová, Michaela Paštiková, Agnes Szatmari i w finale Ksienija Pierwak. Jeszcze tego samego roku wygrała swój drugi turniej, w Toronto, pokonując w finale Anikó Kapros. W sumie wygrała pięć turniejów w grze pojedynczej rangi ITF.
W maju 2008 roku, dzięki dzikiej karcie zagrała po raz pierwszy w kwalifikacjach do turnieju WTA w Rzymie, ale przegrała w pierwszej rundzie z Jill Craybas. Po raz drugi spróbowała swych sił w lutym 2010 roku, na turnieju w Paryżu, ale też z podobnym skutkiem, tym razem przegrywając z Zuzaną Kučovą. Zagrała także w kwalifikacjach do wielkoszlemowego US Open, ale Patricia Mayr okazała się od niej lepsza już w pierwszym meczu.
Pomimo znikomych występów w rozgrywkach cyklu WTA, odniesione sukcesy w turniejach rangi ITF, pozwoliły jej na osiągnięcie po raz pierwszy w karierze drugiej setki światowego rankingu i 12 lipca 2010 roku została sklasyfikowana na 197. miejscu.
Po osiągnięciu 4. rundy Wimbledonu w 2012 roku, awansowała do pierwszej setki rankingu WTA.
W 2014 roku awansowała do pierwszego singlowego finału zawodów WTA Tour. W Katowicach przegrała w spotkaniu finałowym z Alizé Cornet 6:7(3), 7:5, 5:7. W październiku zanotowała finał w turnieju w Linzu, ulegając w nim wynikiem 7:6(4), 3:6, 6:7(4) z Karolíną Plíškovą.
W sezonie 2015 Włoszka ponownie osiągnęła finał zawodów w Katowicach, tym razem przegrywając 4:6, 3:6 z Anną Karolíną Schmiedlovą, a w czerwcu tegoż roku doczekała się pierwszego zwycięstwa w WTA Tour, a okazję wykorzystała w ’s-Hertogenbosch. W kolejnym miesiącu osiągnęła najwyższe w karierze, 30. miejsce w rankingu.
W 2016 roku po raz trzeci z rzędu wystąpiła w finale katowickiego turnieju, którego ponownie nie wygrała.
W 2017 roku osiągnęła półfinał w Shenzhen oraz ćwierćfinał w Birmingham. Awansowała także do trzeciej rundy Wimbledonu. Zakończyła sezon na 80. miejscu w rankingu singlowym WTA.
W lipcu 2018 osiągnęła swój najlepszy jak dotąd wynik w turnieju Wielkiego Szlema, awansując do ćwierćfinału Wimbledonu. We wrześniu doszła do półfinału turnieju rangi WTA Premier Series rozgrywanego w Tokio, pokonując po drodze między innymi Caroline Wozniacki. Po tym sukcesie powróciła na 30. miejsce w rankingu.
Styl gry
Zawodniczka gra oburęcznym backhandem. Dysponuje bardzo szybkim serwisem, ale podczas podania popełnia wiele podwójnych błędów.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 1R | 1R | 2R | 3R | 3R | 2R | 3R | 3R | 1R | 0 / 11 | 13 – 11 | |||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | Q3 | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 3R | A | 1R | 2R | 4R | 2R | 0 / 10 | 10 – 10 | ||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | 1R | 4R | 3R | 2R | 3R | 1R | 3R | QF | 1R | NH | 2R | 1R | 1R | 0 / 12 | 15 – 12 | ||||||
| US Open | A | A | A | A | Q1 | Q2 | 1R | 4R | 1R | 2R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | 1R | 2R | 1R | 0 / 12 | 7 – 12 | ||||||
| Ranking na koniec roku | 944 | 833 | 480 | 285 | 244 | 149 | 79 | 93 | 35 | 34 | 83 | 79 | 26 | 98 | 76 | 34 | 67 | 56 | 0 / 46 | 45 – 46 | ||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||
| Ranking na koniec roku | – | – | –[a] | – | – | – | – | –[a] | –[a] | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||||
Występy w grze mieszanej
Camila Giorgi nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 10 (4–6)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 13 kwietnia 2014 | Katowice | Twarda (hala) |  Alizé Cornet |
6:7(3), 7:5, 5:7 |
| Finalistka | 2. | 12 października 2014 | Linz | Twarda (hala) |  Karolína Plíšková |
7:6(4), 3:6, 6:7(4) |
| Finalistka | 3. | 12 kwietnia 2015 | Katowice | Twarda (hala) |  Anna Karolína Schmiedlová |
4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 14 czerwca 2015 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | .svg.png){kind=small} Belinda Bencic |
7:5, 6:3 |
| Finalistka | 4. | 10 kwietnia 2016 | Katowice | Twarda (hala) | Dominika Cibulková |
4:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 14 października 2018 | Linz | Twarda (hala) |  Jekatierina Aleksandrowa |
6:3, 6:1 |
| Finalistka | 5. | 4 sierpnia 2019 | Waszyngton | Twarda |  Jessica Pegula |
2:6, 2:6 |
| Finalistka | 6. | 24 sierpnia 2019 | Nowy Jork | Twarda |  Magda Linette |
7:5, 5:7, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 15 sierpnia 2021 | Montreal | Twarda | Karolína Plíšková |
6:3, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 4. | 26 lutego 2023 | Mérida | Twarda |  Rebecca Peterson |
7:6(3), 1:6, 6:2 |
Wygrane turnieje rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 06/09/2009 | Katowice |
ITF | 25 000 | ziemna | Ksienija Pierwak |
6:2, 6:3 |
| 2. | 22/11/2009 | .svg.png){kind=small} Toronto |
ITF | 50 000 | twarda |  Anikó Kapros |
4:6, 6:4, 6:0 |
| 3. | 24/10/2010 | Rock Hill |
ITF | 25 000 | twarda | Irina Falconi |
6:3, 6:4 |
| 4. | 29/05/2011 | Carson |
ITF | 50 000 | twarda | Alexa Glatch |
7:6, 6:1 |
| 5. | 22/04/2012 | Dothan |
ITF | 50 000 | ziemna |  Edina Gallovits-Hall |
6:2, 4:6, 6:4 |
Uwagi
Bibliografia
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-01-16] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-01-16] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-01-16] (ang.).