Canadair CL-215
 Canadair CL-215 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
wodnosamolot gaśniczy |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Liczba egz. |
125 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 silniki gwiazdowe Pratt & Whitney R-2800-83AM |
| Moc |
każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
28,60 m |
| Długość |
19,82 m |
| Wysokość |
8,98 m |
| Powierzchnia nośna |
100,3 m² |
| Masa | |
| Własna |
12 200 kg |
| Startowa |
17 100 kg (z wody) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
290 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5 m/s |
| Zasięg |
2430 km |
| Dane operacyjne | |
.svg.png){kind=small}
Canadair CL-215 (Scooper) – kanadyjski gaśniczy samolot-amfibia produkowany w latach 1969–1990 przez przedsiębiorstwo Canadair (od 1986 roku Bombardier). Samolot przystosowany jest do lotu z niewielką prędkością oraz do lądowania zarówno na lądzie, jak i na powierzchni wody. Żartobliwie nazywane „bombowcami wodnymi”[1].
.jpg)
Historia
Canadair CL-215 (Scooper) to pierwszy model z serii amfibijnych łodzi latających zaprojektowanych i zbudowanych przez kanadyjskiego producenta samolotów Canadair, a później produkowanych przez Bombardier. Jest to jeden z niewielu dużych samolotów amfibijnych, które zostały wyprodukowane w dużych ilościach w okresie powojennym i pierwszy, który został opracowany od samego początku jako samolot gaśniczy dużych pożarów, np. lasów[2].
Ogólne założenia tego typu jednostki ustalono w 1963 roku na sympozjum poświęconym gaszeniu pożarów lasów w Ottawie w Kanadzie. Na początku 1966 roku podjęto decyzję o seryjnej produkcji Canadair CL-215, jako dwusilnikowy górnopłat, który może w 12 sekund pobrać 5455 litrów wody z powierzchni zbiornika podczas niskiego przelotu powyżej lustra wody. Pierwszy lot odbył się 23 października 1967 roku. Pierwszymi nabywcami były kanadyjska prowincja Quebec i francuska obrona cywilna, które zamówiły odpowiednio dwadzieścia i dziesięć egzemplarzy. Wykorzystywano je do monitorowania lasów i gaszenia pożarów lasów. Produkcja została przerwana w 1990 r. i przekształcona w następcę Canadair CL-415, który był zasadniczo identyczny, z wyjątkiem silnika, oraz większej masy wraz z większą ilością zabieranej wody i był dostępny od 1993 r. Do tego czasu dostarczono 125 egzemplarzy Canadair CL-215, głównie do kanadyjskich prowincji, ale również eksportowano. Dostarczono dziesięć samolotów do prowadzenia operacji ratowniczych i nadzoru wybrzeża oraz dwa do transportu pasażerów. Są one używane do dziś[3].
W 2016 roku z powodu trudności finansowych Bombardier zaprzestał produkcji Canadair CL-415 i prawa do niej i jego poprzednika Canadair CL-215 odsprzedał firmie Viking Air z prawem serwisowania tych dwóch typów użytkowanych przez różnych operatorów[4].
Przypisy
- ↑ Canadair CL-215. sinsheim.technik-museum.de. [dostęp 2025-04-15]. (ang.).
- ↑ Die Feuerwehr kommt vom Himmel. sinsheim.technik-museum.de. [dostęp 2025-04-15]. (niem.).
- ↑ Canadair CL-215 & 415. www.airliners.net. [dostęp 2025-04-15]. (niem.).
- ↑ Bombardier verabschiedet sich von Wasserbombern. www.aerotelegraph.com. [dostęp 2025-04-15]. (niem.).