Pic du Canigou
 Widok na Pic du Canigou z miejscowości Céret | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2784 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
1280 |
Położenie na mapie Francji  | |
 42°31′07,518″N 2°27′24,116″E/42,518755 2,456699 | |
Pic du Canigou (kat. Canigó) – szczyt w Pirenejach, w paśmie Pirenejów Wschodnich. Położony jest w południowej Francji, w departamencie Pireneje Wschodnie, około 20 km od granicy z Hiszpanią. Wznosi się na wysokość 2784 m n.p.m.[1]
Ksiądz Gerwazy z Tilbury (ok. 1150 – 1234) pisał o tej górze w Liber de mirabilibus mundi twierdząc, że na jej szczycie znajduje się czarne jezioro o niezmierzonej głębi, będące siedliskiem demonów. Kamień wrzucony do wody miał budzić ich wielki gniew i woda wówczas gwałtownie się burzyła. Pierwsze wejście na Canigou przypisuje się królowi Aragonii Piotrowi III w 1280 r. Według relacji XIII-wiecznego kronikarza franciszkańskiego, Fra Salimbene, król ujrzał wówczas smoka wylatującego z jeziora na tej górze[2].
Latem 1931 r., w trakcie badań nad pasterstwem pirenejskim, szczyt zdobyła polska etnografka Zofia Hołub-Pacewiczowa[3].
Przypisy
- ↑ Atlas Routier France 2014. Michelin, 2014, s. 342. ISBN 978-2-06-719261-4. (fr.).
- ↑ Jacek Kolbuszewski: Od Filipa V Macedońskiego do Horacego de Saussure’a, od Horacego do Albrechta Hallera. O dziejach poznawania i zdobywania gór [w:] "Góry. Literatura. Kultura" Tom 9 (2015), Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, s. 11-50
- ↑ Zofia Hołub-Pacewiczowa. Przez Pireneje od morza do oceanu. „Wierchy. Rocznik poświęcony górom i góralszczyźnie”. R. XIV, s. 25-68, 1936. Polskie Towarzystwo Tatrzańskie w Krakowie.