Caproni A.P.1

Caproni A.P. 1
	Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Caproni
Typ	samolot szturmowy
Konstrukcja	dolnopłat, podwozie klasyczne
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	1934
Lata produkcji	1935–1936
Liczba egz.	57
Liczba wypadków	1
	Dane techniczne
Napęd	silnik 9-cylindrowy Piaggio IX R.C. / 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Alfa Romeo 125 RC.35 / 9-cylindrowy silnik Alfa Romeo 126 RC.34
Moc	600 KM / 680 KM / 780 KM
	Wymiary
Rozpiętość	13,01 m
Długość	9,34 m
Wysokość	3 m
Powierzchnia nośna	27,01 m²
	Masa
Własna	1940 kg
Startowa	2750 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	345 km/h
Pułap	7800 m
Zasięg	1500 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 karabiny maszynowe 7,7 mm w owiewkach podwozia lub 12,7 mm w skrzydłach / 500 kg bomb
	Liczba miejsc
	2
	Użytkownicy
	Włochy, Salwador, Paragwaj, Hiszpania

Caproni A.P. 1 – włoski samolot szturmowy.

Maszyna została opracowano z poleceniami Amadeo Mecozziego. Konstrukcja oparta na samolocie Caproni Ca.301 napędzanego 9-cylindrowym silnikiem Piaggio IX R.C. o mocy 600 KM. Wolnonośna konstrukcja dolnopłatu o masie 1850 kg. Oparty został na chromowo-molibdenowej kratownicy, na którą zostało nałożone płótno i sklejka. W owiewkach podwozia umieszczono dwa karabiny maszynowe Breda SAFAT kal. 7,7 mm, zastąpionych później karabinami maszynowymi kalibru 12,7 mm zamontowanymi w skrzydłach. Samolot miał opcję zamontowania kabiny strzelca pokładowego.

Osiągi samolotu Ca.301 były bardzo niskie, co nie przełożyło się na większą produkcję zakończoną po dwóch egzemplarzach o numerach: MM.242 i 243, który był wersją A.P. 1bis oznaczoną fabrycznie Ca.305 oraz późniejszym prototypem MM.289, który fabrycznie nazwano Ca.304. W kwietniu 1935 roku włoski rząd zamówił 12 maszyn seryjnych Ca.305 z silnikami RC.40 P.IX i pierścieniami Townenda. Ładunki bomb, jakie miały być przenoszone miały mieć masę 500 kg i być zawieszone w wewnętrznej komorze. Maszyny dostarczono do lutego 1936 roku.

Późniejsza wersja miała otrzymać mocniejszy silnik gwiazdowy Alfa Romeo 125 RC.35 z mocą 650 KM z osłoną NACA. Zwiększono tym samym rozpiętość skrzydeł o 1,01 metra, co zwiększyło tym samym powierzchnię nośną o 3,01 m². Włoskie lotnictwo zamówiło 22 marca 1936 roku 27 samolotów. Otrzymały one oznaczenia fabryczne Ca.307. Wyposażono w nie dwa pułki szturmowe w sile po dwa dywizjony. Po wycofaniu samolotów z jednostek liniowych samoloty służyły do treningów.

Jeden samolotów drugiej serii produkcyjnej przeznaczony został do demonstracji klientom zagranicznym. Otrzymano dwa zamówienia z krajów Ameryki Południowej. Cztery samoloty zakupił Salwador, osiemnaście Paragwaj i 4 w wersji z pływakami. Z przyczyn technicznych dotarło do Paragwaju tylko siedem sztuk. Pozostałe samoloty trafiły do sił włoskich i jesienią 1938 roku wysłano je do Hiszpanii, uzupełniając włoski korpus ekspedycyjny. Samoloty ciągle służyły do celów treningowych.

Bibliografia

Lotnictwo, „Caproni A.P.1”, nr 3/2016, s. 86-87, ISSN 1732-5323.