Carl Dahlhaus
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: muzykologia, teoria muzyki | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1953 |
| Habilitacja | |
| Profesura |
1967 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
Carl Dahlhaus (ur. 10 czerwca 1928 w Hanowerze, zm. 13 marca 1989 w Berlinie) — niemiecki muzykolog.
Obronił doktorat w Getyndze w 1953 za pracę „Studia nad mszami Josquina des Prés”, a habilitację uzyskał w 1966 w Kilonii. Po habilitacji został zatrudniony na Uniwersytecie w Saarbrücken. W 1967 został mianowany profesorem na Politechnice Berlińskiej[1]. W 1983 odznaczony Pour le Mérite za Naukę i Sztukę[2].
Znane publikacje
- Musikästhetik (1967),
- Grundlagen der Musikgeschichte (1977),
- Die Musik des 19. Jahrhunderts (1980).
- Polski wybór prac Dahlhausa Idea muzyki absolutnej (1988).
Jego zainteresowania muzyczne były bardzo szerokie, zajmował się historią muzyki, zwłaszcza XIX wieku, a także teorią i estetyką muzyki.
Przełomowe były jego prace o Wagnerze.
Przypisy
- ↑ Carl Dahlhaus (1928-1989) na stronie TU Berlin
- ↑ Carl Dahlhaus. orden-pourlemerite.de. [dostęp 2025-04-18]. (niem.).
- ISNI: 0000000114478572
- VIAF: 73867484
- LCCN: n80004381
- GND: 118523341
- NDL: 00465219
- LIBRIS: fcrttqhz0mt2q7w
- BnF: 120277563, 16336824s
- SUDOC: 028443365
- SBN: CFIV005360
- NKC: jn19990001597
- BNE: XX1089559
- NTA: 067541062
- BIBSYS: 90054357
- CiNii: DA01231756
- Open Library: OL59243A
- PLWABN: 9810690221405606
- NUKAT: n93080725
- J9U: 987007260058705171
- PTBNP: 73485
- CANTIC: a11367234
- LNB: 000018409
- CONOR: 11266915
- ΕΒΕ: 135597
- KRNLK: KAC199606199
- RISM: people/1347
