Carl Fürstner

Carl Fürstner

Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1848 Strasburg
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 1906 Strasburg
profesor nauk medycznych
Specjalność: neurologia, psychiatria
Alma Mater	Uniwersytet w Würzburgu Uniwersytet w Berlinie
Doktorat	1871
Profesura	1878
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet w Greifswaldzie Charité Uniwersytet w Heidelbergu Reichsuniversität Straßburg

Carl Fürstner (ur. 7 czerwca 1848 w Strasburgu, zm. 25 kwietnia 1906 w Strasburgu) – niemiecki lekarz neurolog i psychiatra.

Studiował medycynę na Uniwersytecie w Würzburgu i Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie gdzie w 1871 otrzymał tytuł doktora medycyny. W 1872 został asystentem w Instytucie Patologii Uniwersytetu w Greifswaldzie. Następnie pracował u Carla Westphala w klinice psychiatrycznej Charité.

W 1878 otrzymał nowo utworzoną katedrę psychiatrii Uniwersytetu w Heidelbergu. W 1890 otrzymał katedrę Uniwersytetu w Strasburgu, podczas gdy w Heidelbergu zastąpił go Emil Kraepelin. Asystentem Fürstnera był Alfred Hoche.

Fürstner zajmował się neuropatologią i neuroanatomią, jego prace dotyczyły porażenia postępującego, lokalizacji guzów mózgu, psychoz poporodowych, glejakowatości kory mózgu i krwotocznego zapalenia opon mózgowych. Jego dysertacja doktorska Zur Streitfrage über das Othaematom dotyczyła krwiaka ucha środkowego, schorzenia wiązanego niegdyś z chorobami psychicznymi i neurologicznymi.

• Zur Streitfrage über das Othämatom^[1]. (1872)
• Ueber Puerperalpsychosen
• Zur elektrischen Reizung der Hirnrinde
• Ueber Pachymeningitis haemorrhagica
• Ueber eine eigenthümliche Sehstörung bei der Paralyse
• Zur Behandlung der Alkoholisten
• Weitere Mittheilung über Sehstörung der Paralytiker
• Wie kann den Geisteskranken von Aerzten und Laien geholfen werden? Berlin 1898

• Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin, Wien 1901, ss. 570-571