Carlo Grano
| Kardynał prezbiter | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 października 1887 | |
| Data i miejsce śmierci |
2 kwietnia 1976 | |
| Nuncjusz we Włoszech | ||
| Okres sprawowania |
1958–1967 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
14 czerwca 1912 | |
| Nominacja biskupia |
13 grudnia 1958 | |
| Sakra biskupia |
27 grudnia 1958 | |
| Kreacja kardynalska |
26 czerwca 1967 | |
| Kościół tytularny | ||
| Odznaczenia | ||
 | ||
| Data konsekracji |
27 grudnia 1958 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Carlo Grano (ur. 14 października 1887 w Rzymie, zm. 2 kwietnia 1976 tamże) – włoski duchowny katolicki, kardynał.
Życiorys
Ukończył Pontyfikalne Seminarium Rzymskie, a także Ateneum "S. Apolinare". Święcenia kapłańskie otrzymał 14 czerwca 1912 z rąk abpa Giuseppe Capetelli, łacińskiego patriarchy Konstantynopola. W latach 1912–1920 pracował duszpastersko w rodzinnej diecezji rzymskiej. Od roku 1923 działał w Sekretariacie Stanu, gdzie był m.in. szefem protokołu (1945–1953), a następnie substytutem.
13 grudnia 1958 otrzymał nominację na nuncjusza we Włoszech ze stolicą tytularną Tessalonika. Sakry udzielił mu papież Jan XXIII. Na konsystorzu z czerwca 1967 otrzymał biret kardynalski. Prawo udziału w konklawe utracił w roku 1971, po wprowadzeniu nowych przepisów przez Pawła VI. Umarł w swej rzymskiej rezydencji i pochowany został w kościele S. Marcello w Rzymie.