Celestyn Hoszowski

Celestyn Hoszowski
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1837
Kozłów

Data i miejsce śmierci

5 października 1911
Lwów

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo

Grobowiec rodzinny C. Hoszowskiego na Cmentarzu Łyczakowskim

Celestyn Hoszowski (ur. 6 kwietnia 1837 w Kozłowie, zm. 5 października 1911 we Lwowie[1]) – polski rzeźbiarz czynny we Lwowie.

"Słownik artystów polskich i obcych" podaje, że prawdopodobnie kształcił się w zakresie rzeźby w pracowni Maxa Widnmanna w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych[2]. Po studiach założył pracownię we Lwowie i działał tam do śmierci. Miał córkę Jadwigę, a jego wnuczką była Helena Kornella[3]. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim[4].

Specjalizował się w portretach. Tworzył w gipsie, terakocie i marmurze. Brał udział w wystawach w Rzymie w 1883, gdzie został uhonorowany listem pochwalnym[5], a także na Wystawie Powszechnej w Wiedniu (1873)[6], w licznych wystawach lwowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych oraz w pojedynczych wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie i Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie[7].

Prace Hoszowskiego znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie oraz Lwowskiej Galerii Sztuki[8].

Przypisy

  1. Bartnicka-Górska i in. (red.), 1979, s. 123
  2. Bartnicka-Górska i in. (red.), 1979, s. 123, 124
  3. Tadeusz Zajączkowski, 2018: Doktor Helena Maria Kornella (1897–1992) – pierwsza kobieta urolog w Polsce. Pomeranian Journal of Life Sciences, 64 (1), s. 107
  4. Nicieja S., 1989: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie 1786–1986. Wyd. Ossolineum, Wrocław, strona 338
  5. Bartnicka-Górska i in. (red.), 1979, s. 124
  6. Giller Agaton, 1973: Polska na Wystawie Powszechnej w Wiedniu. Lwów, strona 134.
  7. Bartnicka-Górska i in. (red.), 1979, s. 124
  8. Bartnicka-Górska i in. (red.), 1979, s. 124

Bibliografia

  • Bartnicka-Górska H. i in. (red.), 1979: Hoszowski Celestyn. W: Bartnicka-Górska H. i in.: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom III. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Polska Akademia Nauk, str. 123, 124.