Centralny Dworzec Pocztowy
![]() Centralny Dworzec Pocztowy w czasie powstania warszawskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Żelazna 21 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1936 |
| Ukończenie budowy |
1941 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | |
Centralny Dworzec Pocztowy[1], zwyczajowo Dworzec Pocztowy[2] – dawny dworzec kolejowy w Warszawie przeznaczony do obsługi ruchu pocztowego.
Historia
Centralny Dworzec Pocztowy wzniesiono częściowo na terenach dawnego Dworca Kaliskiego przy ul. Żelaznej 21, naprzeciw tzw. Domu Kolejowego znajdującego się na rogu ulic Żelaznej i Chmielnej.
Budowa według projektu Józefa Szanajcy w stylu funkcjonalistycznym rozpoczęła się w 1936[3]. Konstrukcję żelbetową zaprojektował inż. Wenczesław Poniż. Przerwana na krótko przez wybuch II wojny światowej, która zastała budynek z jednym skrzydłem w stanie surowym, pozostałymi w budowie.
Oddany do użytku w połowie września 1941[4] i pomalowany w barwy maskujące.
Zdobyty przez powstańców warszawskich w dniach 3–5 sierpnia 1944 i wówczas lekko uszkodzony. Mieściła się w nim reduta powstańcza[3].
Po wojnie częściowo odbudowany, częściowo rozebrany. Ostatni fragment budowli rozebrano w latach 2006–2007[3].
Nieruchomość jest własnością Poczty Polskiej, która planowała tam wzniesienie swojej nowej siedziby, a następnie biurowca[5].
Przypisy
- ↑ Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 44. ISBN 978-83-61253-51-8.
- ↑ Adam Rozmysłowicz: Żelazna twierdza. Dworzec Pocztowy w powstaniu warszawskim 1944. Warszawa: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska, 2013, s. 30. ISBN 978-83-63842-03-1.
- 1 2 3 Centralny Dworzec Pocztowy. warszawa1939.pl. [dostęp 2018-07-15].
- ↑ Bartoszewski W., 1859 dni Warszawy. Wydawnictwo „Znak”, Kraków 1974.
- ↑ Michał Wojtczuk. Hala Koszyki i Dotleniacz w jednym. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 11 czerwca 2018.



