Cerkiew Świętych Atanazego i Cyryla w Moskwie
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||
![]() Widok ogólny | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miasto wydzielone | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||
| Wezwanie |
Świętych Atanazego Aleksandryjskiego, Cyryla Aleksandryjskiego | ||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
18/31 stycznia | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy ![]() | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji ![]() | |||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||
Cerkiew Świętych Atanazego i Cyryla – prawosławna cerkiew w Moskwie, w dekanacie centralnym eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia
Pierwsza drewniana cerkiew na miejscu współcześnie istniejącej świątyni powstała na początku XVI w. Kolejny, murowany obiekt sakralny wzniesiono w jego zastępstwie przed 1722. W czasie wojny francusko-rosyjskiej w 1812 w cerkwi dla kultu wystawiona była czasowo Smoleńska Ikona Matki Bożej, ewakuowana ze stałego miejsca przechowywania w soborze katedralnym w Smoleńsku. W czasie pożaru Moskwy cerkiew została zniszczona, a jej wyposażenie rozkradzione. Budowlę częściowo zrekonstruowano w 1816, gdy oddano do użytku ołtarz Świętych Atanazego i Cyryla, zaś w 1817 – ołtarz Obrazu Chrystusa Nie Ludzką Ręką Uczynionego i boczny ołtarz św. Mikołaja. W 1836 budowla była przebudowywana, zaś w 1856 miała miejsce jej powtórna konsekracja[1].
Cerkiew pozostawała czynna do 1932, kiedy została przez władze radzieckie zamknięta. Początkowo planowana była jej rozbiórka, ostatecznie zniszczona została jedynie dzwonnica, a pozostałą część budynku zaadaptowano na różne pracownie i magazyn. W latach 70. XX wieku obiekt poddano częściowej renowacji i przeznaczono na salę koncertową[1]. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał budynek w 1992, w tym samym roku obiekt ponownie zaczął pełnić pierwotne funkcje[1].


