Cerkiew św. Mitrofana z Woroneża w Moskwie

Cerkiew św. Mitrofana

Храм святителя Митрофана Воронежского

nr rej. 7710944000[1]
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Moskwa
Miejscowość	Moskwa
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	moskiewska miejska
Wezwanie	św. Mitrofana z Woroneża
Wspomnienie liturgiczne	23 listopada/6 grudnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1894 Data zakończenia budowy 1895 Data poświęcenia 22 października 1895 Data zamknięcia 1935 Data reaktywacji 1990 Fundator Mitrofan Graczow
Dane świątyni Styl bizantyjsko-rosyjski w wariancie neoruskim Architekt Gieorgij Kaiser Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 5 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Moskwy Cerkiew św. Mitrofana
Położenie na mapie Rosji Cerkiew św. Mitrofana
55°48′12,25″N 37°33′47,50″E/55,803403 37,563194
Strona internetowa

Cerkiew św. Mitrofana z Woroneża – prawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Sawiołowskim, w dekanacie Wszystkich Świętych eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Fundatorem świątyni był kupiec Mitrofan Graczew, ekonom rady ds. przytułków w Moskwie. Budowla sakralna powstała na potrzeby przytułku dla sierot im. wielkiej księżnej Elżbiety Fiodorowny. Placówka ta opiekowała się dziećmi w wieku od roku do siedmiu lat i została otwarta w 1893. Budowa istniejącej przy niej cerkwi trwała od 1894 do 1895, a autorem projektu wzniesionego z cegły budynku sakralnego był Gieorgij Kaiser^[2]. Poświęcenie budynku miało miejsce 22 października 1895 pod przewodnictwem biskupa Anatola, z udziałem miejscowego duchowieństwa^[2].

Po rewolucji październikowej i ukonstytuowaniu się Żywej Cerkwi świątynia pozostała w rękach kanonicznej Cerkwi. Pozostawała czynna do 1935, przy czym w ostatnich trzynastu latach działania była już zwykłą świątynią parafialną, gdyż przytułek dla sierot został zlikwidowany. W zamkniętej cerkwi początkowo znajdowała się szkoła przyzakładowa, następnie baza remontowa i stołówka. Po II wojnie światowej budowlę zaadaptowano na szkołę sportową, następnie na magazyn fabryczny, zaś od 1985 budynek stał porzucony. W okresie tym obiekt został zniszczony: zdjęto z niego kopuły cerkiewne, zburzono dzwonnicę, całość ucierpiała w pożarze i wskutek awarii wodociągu. Całe wyposażenie świątyni zostało zniszczone, poza patronalną ikoną św. Mitrofana z Woroneża, którą przechowywano w cerkwi Ikony Matki Bożej „Nieoczekiwana Radość” w Moskwie^[2].

W 1990 budynek został zwrócony Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu i ponownie poświęcony. W tym samym roku odbudowano dzwonnicę, a do 1992 według projektu Siergieja Kuzniecowa całkowicie przywrócono budowli pierwotny wygląd. We wnętrzu cerkwi wykonano kompleks nowych fresków oraz mozaiki w pomieszczeniu ołtarzowym. W świątyni znalazł się pierwszy w Rosji fresk z postacią carewicza Aleksego, kanonizowanego w 2000 razem z całą rodziną. Nowy ikonostas dla świątyni wykonał D. Szachowski. Wielkie poświęcenie odnowionej świątyni przeprowadził w 1995 patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II^[2].